Kirkjuritið - 01.12.1968, Qupperneq 27

KIItKJURITlÐ 489
Svo er um kirkjuna, sem um allar aldir hefur ftlætt áliuga
á líknar- og mannúðarmálum og oft brotið ísinn.
Og þar sem samhugurinn og samvinnan er almenn, verður
árangurinn tmdraverðnr.
Ein rödd af mörgum
Þótt prestamir fái vitanlega misjafna dóma eins og aðrir,
hugsa margir ekki sársatikalaust til auðu „staðanna“ út um
landið. Svo er um Snæbjörn J. Thoroddsen, sýslunefndarmann
í Kvígindisdal. Fara hér á eftir tveir bréfkaflar frá lians
hendi, sem votta almennt hugarfar í yfirgefnu prestaköllun-
um.
„Svo er nú málum komið í þessum efnum, að í öllu prófasts-
dæminu eru starfandi aðeins tveir prestar, annar með búsetu
á Reykhólum, hinn á Patreksfirði. Ég veit að vissulega rækja
háðir þessir ágætu menn kall sitt vel, en ég get samt ekki látið
vera að segja, að ég óska meira og nánara sambands og sam-
lífs við prestinn minn en þess, sem hægt er að njóta á þennan
liátt.
Allt frá fæðingu hef ég verið í aðeins nokkurra (7) km.
fjarlægð frá Sauðlauksdal, og á unglingsárunum 7 vetur að
•niklum liluta á staðnum við nám hjá þeini ágæta kennimanni
sr. Þorvaldi Jakobssyni. Sennilega finn ég því meir til þess,
liversu málum er nú komið í þessum efnurn en hinir aðrir
sveitungar mínir, sem fjær hafa búið, og því ekki komist
1 eins nána snertingu við prestinn.
Sauðlauksdal, þeim fomfræga og þjóðkunna stað, þarf ég
vitanlega ekki að lýsa. Ég þarf heldur ekki að lýsa, hversu
inikið sveitarfélag missir við brottför góðs andlegs leiðtoga.
öllum er þetta vafalaust vel Ijóst. Ég veit einnig mjög vel,
að því miður, er hugsun of margra nú á þá lund að starfa ekki,
°ða síður, úti í liinum dreyfðu byggðum landsins, heldur nær
Éjörnunum og fjöldanum. Einmitt |>etta á sinn mikla þátt í
því, að fólkið tekur sig upp úr sveitum landsins og flytur í
héttbýlið.“--------
„Um Sauðlauksdal vil ég segja. Sauðlauksdalur er að minni
Jiyggju mesta jörð Rauðasandshrepps, túnið allt má lieita vél-
ta>kt af náttúrunnar völdum. Við túnfótinn er ágætt veiðivatn,