Kirkjuritið - 01.12.1968, Side 39

Iv I ]t KJ UR I TI i)
501
hafið. Páll veit líka, að trúnema hans, Onesímusi verði miklu
betur borgið heima lijá húsbónda sínum, sem á eftir að verða
vinur Iians og samstarfsmaður í liinum nýja sið en á flækingi
innan um argasta úrhrak Rómaborgar.
Samt er þess ekki að dyljast, að allt þetta gjörir Páll í trú
á sigur Kristsandans í sálum manna þeirra, sem Iiér um ræðir
bæði herrans og þrælsins.
Og með þrælnum sendir liann þetta litla en merkilega bréf
sem nokkurs konar tryggingu þess, að allt fari að óskum,
Sagt er að engum lýsi bréfið betur en Páli sjálfum óbein-
línis, og þannig liefur það ekki sízt vakið aðdáun margra
bæði gagnrýnenda og snillinga.
Og um það segir dr. Magnús Jónsson, sem mest og bezt
íslenzra manna befur ritað um Pál postula:
„Lipurð bans og myndugleiki, bálfgerð gamansemi og þó
ströng alvara, sambland af bón og skipun, nærri því liótun,
en þó svo að ekki getur sært. Allt speglast í þessu litla bréfi.“
Og bann bætir við:
„Gríski textinn er svo meistaralegur, svo orðfár, en auðugur
að orðaleikjum, að allar þýðingar verða svipur lijá sjón.
Ég má til að lesa bréfið einmitt í þýðingu dr. Magnúsar
Jónssonar. Þá geta áheyrendur gert sér nokkra grein þess sjálf-
ir hve merkilegt þetta litla rit Biblíunnar er.
„Páll, bandingi ICrists Jesú og bróðir Tímóteus. ICæri Fíle-
mon, (gæti eins verið: kæri vinur minn.) samverkamaður
okkar, systir Appía og Arkippos samberji okkar og söfnuður-
inn í liúsi þínu, náð sé með yður og friður frá Guði föður
vorum og drottni Jesú Kristi.
Avallt þakka ég Guði niínum er ég minnist þín í bæn-
um mínum, því að ég bef frétt hvers konar mikla elsku og
trúartraust þú berð til Drottins Jesú, og lætur liina beilögu
njóta þess sama.
Við það verður trúarsamfélag þitt öflugt, og ])ú þekkir æ
betur það góða, sem í oss býr, og leiðir oss til Krists.
Því að ég befi hlotið mikla gleði og liuggun af kærleika
bínum, og þú hefur endurnært björtu liinna heilögu, bróðir
niinn.
Því er það, að þótt ég bafi fullt vald til þess, vegna sam-
félags míns við Krist, að bjóða þér að gera það, sem við á,