Kirkjuritið - 01.12.1969, Blaðsíða 25

KIRKJURITIÐ
455
hræddum foreldrum, einlæglega trúuð og siðlát. Húsráðendur
rirðu þess áskynja að hún var bænrækin og óvenju grandvör,
6,1 þau litu svo á að hún stæði mörgum þrepum neðar í
Hiannfélagsstiganum en þau og bundust engum trúnaði við
liana.
Eftir að stúlkan livarf af þ essu lieimili giftist hún og
stofnaði eigið hú.
Nokkrum árum síðar tók frúin, sem um gat, þunga sótl
er Ijóst var að mundi leiða hana til bana. Hún þjáðist sárt
a sál og líkama og ])ar kom að maður liennar hafði orð á því,
hvort liún æskti ekki að ná prestsfundi, í þeirri von að það
yrði lienni til fróunar.
1 stað þess að þiggja það, bað liún hann að kalla til sín
^laríu, vinnukonu sfna forðum.
María kom síðan og oftar en einu sinni. Svo fór að henni
auðnaðist að friða sjúku konuna og gæða liana styrk til að
laka dauðanum æðrulust.
Mér finnst háðar ] tessar sögur henda í þá átt, liver sé lielzta
íeiðin til endurnýjunar og áhrifa kristninnar í heiminum.
Vér kristninnar menn, lærðir og leikir, þurfum að eignast
•Heira af hugarfari Krists.
I*á þrá eiga jólin að efla meira en nokkuð annað.
Erúfrelsi
‘^elirnir lifa undir íshellunni á Iieimsskautasvæðunum með
l''í skilyrði að ]>eir liafi aðgang að opinni vök eða öndunar-
°PÍ. Það lögmál gildir víða.
Sagnfræðingurinn Arnold Toynbee drepur á það í einni af
S|(Vistu bókurn sínum (An Historian’s Approacli to Religion)
rnönnum sé frelsi í einhverri mynd lífsnauðsyn. Allir ein-
'i>ldar, sem ekki liafi liaft skilning á því og beitt altækri
ugun, hafi spennt bogann svo hátt að hann hrast í liöndum
I etrra. Flestir drottnarar hafi líka verið nógu skynsamir til
lorðast þetta og látið þegnana afskiptalitla eða lausa á
' ^diverju almennu sviði, þar sem þeir hafi getað notið þess
^ hugsa sjálfstætt og taka óliáða afstöðu að eigin geðþótta.
etta hafi verið nokkurs konar öryggisloka, eða öndunarop á
P'1 þvingunarfargi sem á þeim lá.