Kirkjuritið - 01.12.1969, Blaðsíða 26

Kirkjuritið - 01.12.1969, Blaðsíða 26
456 KIItKJURITIÐ Listasvæðið liefur oft verið sá vettvangur ])ar sem men» liafa petað’ iilaupið af sér liornin og sajít það’ sem þeim sýnist. Líkt var um vísindin fyrir nokkrum öldum, þefiar þau voru að skjóta upp kollinum og litið var á þau sem ineiri og minni liugsmiðar eða draumóra. Þá átti enginn von á að þau yrðu sá töfralykill sem nú er orðið og að saina skapi vandmeðfar- inn. Efnahags- og stjórnmál eru að miklu leyti liáð margs konar samsteypum og flokksveldum á vorum dögum. Vér kennum öll áþreifanlega á því, og fjölmiðlunartækin bera þess 1 jós vitni. Oss blöskrar barmsagan í Tékkóslóvaku1 sem vonlegt er. En játa verður að vér erum sjálfir ekki nieð öllu hreinir af því að láta menn njóta eða gjalda stjórnmála- skoðana sinna, ])egar svo ber undir. Vér munum geta tekið undir það’ með Toynbee að vestan járntjalds sé það á trúmálasviðinu sem menn geti andað frjálst eins og sakir standa. Það liefur ekki alltaf verið svo, því miður. En valdliafar dagsins í dag munu almennt þeirrar skoðunai að trúarbrögðin séu tiltölulega meinlaus og jafnvel meiningar- laus að margra dómi, líkt og tæknifræðin fyrir þrem ölduni- Því fer samt víðsfjarri um Toynbee að bann sé þeirrar skoð- unar. Hann álítur trúarbrögðin mesta menningarvakann. Og bæði af því og vegna þess að ekkert er einstaklingsbundnara en trúin, er trúfrelsi jafn nauðsynlegt og bugsunar- og mál' frelsi. Trúþvingnn er synd og glapræði. Hún er m. a. nióðir bræsninnar, sem Kristur dæmdi barðast. Hverjum einstakling1 á að vera rétt og skylt að ganga fram fyrir Guð sinn, opna bonum bug sinn, ræða við bann mál sín og fela lionum al 1 á bendur. Trúarbrögðin em leiðir til Guðsþekkingar. Ærið misjafnai- en koma ])ó saman á vissum stöðum, því að ótvíræðar keiU' ingar og siðaskoðanir eru öllum æðri trúarbrögðum sameiglD legar. Engin trúarbrögð veita algjöra og altæka vér kristnir menn játum að meistari vor sé Ijós beimsins °r vegur lífsins, vitum vér að þekking vor er enn aðeins ]jósbr°l af leyndardómum allífsins. Hugsandi menn eru í stöðugri leit að meiri þekkingu þekkingu. Þótt
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.