Kirkjuritið - 01.12.1969, Blaðsíða 15

KIRKJURITIÐ
445
Nú höfum vér rifjað upp nokkur atriði í sambandi við kenn-
ln"ar guðspjallamannanna f jögurra og postulans Páls um komu
Jesú Krists í heiminn. Þeir tala allir tungumál sinnar samtíðar.
Nú gaetum vér spurt, livað það sé, sem er sameigiulegur kjarni
1 boðskap ] jeirra allra.
1 sem styztu máli mætli ef til vill orða liann á þessa leið.
Allir
Irúa þeir á Jesú, sem raunverulegan mann í jarSneskum
heirni, en allir skynja þeir í honum og persónu hans þann
anda GuSs, sem í upphafi lét heiminn verSa til. Og þeir eru
emnig sammála um, aS meS komu lians í heiminn sé ný öld
aS renna upp, ný sköpun aS hefjast, og líf hvers einasta manns
e'gi aS miSast viS tilgang GuSs meS komu Krists í heiminn.
fað, sem meslu varð'ar um oss kristna menn, eru ekki hinar sælu stundir
a Unimyndunarfjallinu, heldur endurskin þeirra í daglegu lífi voru.
J. J. Jansen.
sem ekki hlýðnast Guði í vinnufötunum, gjörir það heldur ckki
' ndranær. -— Ludvig liope.
f'Uð huggar oss ekki til þess að vér getum lifað áhyggjulaust, lieldur
s'° að vér getum huggað aðra. — J. H.
krautadagamir veita oss dýpri lífsþekkingu, en værðar og mcðlætistím-
arnir. — J£aj Munk.
Nunum að styrkur trúar vorrar sannprófast á reynslustundunum.
Spurgeon.