Kirkjuritið - 01.12.1969, Blaðsíða 20

Kirkjuritið - 01.12.1969, Blaðsíða 20
KIItKJURITIÐ 450 léttari og ytri aSbúnað liagkvæmari. Einnig liafa vísindio unnið margt afrekið til líkamlegrar heilbrigði manna. En sunit af því, sem vísindin liafa veitt mönnum, og ætlað þeirn til liagsældar, liefir orðið þeim til meins og er þar nærtækasta dæmið liið mikla vísinda-afrek, þegar kjarnorkan var leyst ur læðingi. Henni var ætlað veglegt blutverk af bálfu þeirra vis- indamanna, sem þar áttu lilut að máli. En livað óttast n» þjóðirnar meir en kjarnorkustyrjöld? Ottinn við aleyðingu a jörðinni liefir aukizt, en ekki þorrið með þeim risaskrefuni? sem vísindin liafa tekið á þessari öld. 4. Á því, sem lauslega liefir verið minnt á bér að framan, er það greinilegt, að mennirnir vilja mikið til vinna, að velferðar- jijóðfélög verði um allan heim og friður ríki á jörðinni. En Jietta ætla þeir sér flestir að gera eingöngu með mannleguin átökum. En allar slíkar tilraunir liafa reynzt tál og lijonn snoturt á að líta, en lítils virði þegar á var tekið. Mönnunum hefir ekki enn reynzt unnt að skapa sælnríki, ]ió að tilraunu' séu gerðar til þess enn þann dag í dag. Það er svo sem reyn* að auglýsa, að tekizt liafi að skapa sæluríki hér á jörð, eU lieyrast ekki sársaukahróp hinna kúguðu öðm livoru yfir 1°^' sönginn uni slík sæluríki. Er það þá útilokað að mennirnir geti notið fullkomins friða' og farsældar á Jiessari jörð er eðlilegt að spyrja. Nei, svarar kristindómurinn. Jesús Kristur kom einniitt ti mannanna, til þess að færa þeim frið og hamingju. Hann kenndi þeim Fjallræðuna og með lienni kennir liann þel1"' livernig þeir eigi að stjórna þjóðunum, svo að þegnarnir ffll bina báleitustu bamingju. 1 lienni kennir hann líka einstakb ingunum, hvemig þeir skuli breyta liver við annaii, þegar bann segir m. a.: „Allt sem þér viljið, að aðrir menn gjöri yðuu ]>að skuluð })ér og þeim gjöra“. Kenning Krists er komin beint frá Guði og lienni er ekk1 eingöngu stefnt að liinum ytri kjörum mannsins, heldur 11 sérhverrar mannssálar. Þegar menn hafa tekið á móti kenU ingu lians í sál sína, verður varanlegur friður á jörðu. An< mannsins -— hugur lians — stjórnar orðum hans og athöfntini' Þegar andi mannsins er farinn að láta stjórnast af kristindom
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.