Kirkjuritið - 01.12.1969, Blaðsíða 18

Kirkjuritið - 01.12.1969, Blaðsíða 18
KIRKJURITIÐ 448 Samt er það svo, að mennimir sem einstaklingar,, þrá lang' flestir frið. Þjóðarlieildirnar ern sannarlega ekki fáar, sem þrá innilega að friður ríki, bæði innan lands og við aðrai þjóðir. Er það þá ekki liugsanlegur möguleiki, að samfélag manU" anna geti þróazt án styrjaldar, uppreisna fátæktar og óréttvisi ■ 1 mannfélagsfylkingunni miklu eru þeir orðnir margir, sel)’ Iiafa einmitt kvatt sér Iiljóðs um þetta og komið fram mel ýmsar hugmyndir í því sambandi. Þannig hafa á öllum ölduin koinið í dagsljósið kenningar og kenningakerfi, sem ætla* befir verið að skapa frið meðal mannanna. Sumar kenningai11 ar og kenningakerfin bafa verið reynd, önnur ékki. En alh hefir borið að sama brunni: I framkvæmdinni liefur yfirlci*1 einliver hlekkurinn rcynzt ótraustur og brostið. Hér skulu í fáuin orðunx kynntar tvær áferðarfallegar °r skemmtilegar kenningar frá liðnum öldum um það, bveriUr velferðarþjóðfélag skyldi vera upp byggt: 1. Á 4. öld fyrir Krist, kom gríski heimspekingurinn Flat<m (427—347) franx með kenningu sína í bók, sem liann kalla 1 „Lýðveldið“. 1 ríkinu, sem hann lýsir í þessari bók, átti liain ingja einstaklingsins að livíla á réttlætinu. Sérbver átti að J að njóta bæfileikanna, liver á sínu sviði. Þannig átti þegn ríki- ins að geta fundið bamingjuna, livort sem liann var stjórnan ’ liermaður eða verkamaður. Platon leggur sterka áberzlu á þa ’ að menn skuli varast auðsöfnun. En jafnframt brýndi liaiuj það fyrir mönnum, að livers kyns eyðslusemi og sóun leiddi ti misréttis. Það taldi liann vera grundvöllinn að öfund og ósani komulagi milli einstaklinga, sem svo gætu leitt til styrja* nxilli lieilla þjóða. 2. Hin kenningin keniur fram löngu síðar. Brezkur stjórnmálamaður, Tbomas More, sem uppi val árunum 1478—1535, sendi frá sér bók á árinu 1516, sem haiu kallar „Utopiu“. (Nafnið þýðir eiginlega ,,bvergi“). ^ fjallar á skemmtilegan liátt um eyjuna Utophiu, sem 11 undurinn liugsar sér liið eiginlega land liamingjunnar, 1° ‘ g ins, réttlætisins og kærleikans. Þarna segir liann vera fullkomna þjóðfélag. Því er stjórnað eftir fáum, en góðiU lögum, stjómendurnir eru skynsamir og beiðarlegir nu'1”^ Kröfur manna til lífsviðurværisins em fábrotnar í þessu h,n<
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.