Kirkjuritið - 01.06.1975, Síða 10

um hver fyrir sig, og jafnframt svo
raunhæft og nærtækt, að við getum
fest hendur á því?“
Ég taldi þá, að Skáholt væri einna
bezt fallið allra verkefna til þess að
gegna slíku hlutverki. Það var talað í
vakningar skyni og í bjartsýni mælt.
En enginn þarf að sjá eftir því að
vera bjartsýnn í Drottins nafni, jafn-
vel þó að reyndin virðist verða önnur
en vonin sá. Alltjent er það staðreynd,
að sú eining um meginatriði, sem
allir þeir, er vilja tilheyra sömu kirkju,
hljóta að viðurkenna sem hugsjón og
nauðsyn, köllun og helga skyldu, er
ekki raunhæf né virk í áreynslulaus-
um, almennum orðum, heldur í sam-
eiginlegum jákvæðum átökum. Slikt
tækifæri höfum vér átt þar sem Skál-
holt er og eigum enn. Oss getur
greint á um skoðanir, um leiðir að
sama marki. En ágreiningsefni eru
tímabundin. Vér trúum því saman, að
kirkja dagsins stefni í aldir fram og
inn í eilífðina sjálfa, svo sannarlega
sem Kristur lifir og ríkir. Styðjum hver
annan til nýtra verka, sem eiga að
standa, þegar vér erum gengnir til
grafar. „Annar kemur eftir mig sem
nýtur“. Vér væntum þess og biðjum
þess, að Skálholt reynist meðal áþreif-
anlegra ummerkja þess, að kynslóð
vor hafi byggt eitthvað það upp, sem
komandi kynslóðir mega njóta, hverj-
ar svo sem þeirra skoðanir verða á
því, sem menn kann að greina á um
nú.
Hinni dýrkeyptu Jesú Kristi brúði,
kristilegri kirkju Guðs á isiandi óska
ég friðar og heilla af sinum unnusta.
Með þessum orðum meistara Jóns
sendum vér kveðju frá Skálholti söfn-
uðum landsins. Friður og heill sé með
þeim og oss, sem hér erum saman
komnir. Hylli Drottins sé yfir oss
þessa samverudaga á Skálholtsstað-
Bræður kvaddir
Vér kveðjum synodusár. Jafnan er
margs að minnast, þegar litið er yf>r
liðið starfsár.
Skammt var liðið frá prestastefne
fyrra árs, þegar oss bárust þau tíð-
indi, að starfsbróðir á bezta aldh
hefði verið kallaður héðan af heirni
fyrirvaralaust. Það var sr. Skarphéð'
inn Pétursson í Bjarnanesi. Hann
lézt af slysförum 1. júlí.
Sr. Skarphéðinn var rúml. hálfseX'
tugur, fæddur í Reykjavík 11. okt. 1918-
Foreldrar hans voru hjónin Guðrún
Jónsdóttir og Pétur Zophoníasson, sett-
fræðingur og hagstofuritari. Hann var
tekinn í fóstur vegna veikinda móður
sinnar af móðursystur sinni, Önnu, oð
manni hennar, Njáli Guðmundssyni, a®
Höskuldarnesi á Melrakkasléttu, oð
þar ólst hann upp. Hann lauk stúd-
entsprófi á Akureyri 1941 og gerðisj
síðan starfsmaður á pósthúsinu [
Reykjavík um 12 ára skeið. Nám 1
guðfræði hóf hann 1953 og laul<
embættisprófi vorið 1959. Næsta haus*
var honum veitt Bjarnanes, þanga®
vígðist hann 22. nóv. og þjónaði Þa[
síðan. Hann var settur prófastur 1
Austur-Skaftafellsprófastsdæmi 196®
og þar til skaftfellsku prófastsdæmin
voru sameinuð. Hann kvæntist eftirlif'
andi konu sinni, Sigurlaugu Guðrúnu
Guðjónsdóttur frá Hvammi í Vatnsds1
1945. Þau eignuðust 7 börn, sem
eru á lífi.