Kirkjuritið - 01.06.1975, Qupperneq 17

hefðar, óslitinnar frá upphafi, sem
veriS hefur ágreiningsefni. Mörgum
hefur einnig þótt það veigamikið at-
riði, ýmsir hafa litið á það sem úr-
slitaatriði, að hér er um að ræða
ekumenískt vandamál, sem gæti orðið
fil þess að dýpka bilið milli kirkju-
deilda og torvelda gagnkvæma við-
leifni til samstöðu, ef ekki væri var-
le9a farið og af fyllsta tilliti til þess,
að kristnir menn geta ekki að svo
búnu skoðað þetta mál sömu augum.
Sums staðar hefur hávaði andkirkju-
legra stormsveita, svo og ótímabær
'hlutun stjórnvalda hleypt sótthita í
umræður um málið og gert það meira
°g verr vaxið en efni stóðu til.
Ég hef vitaskuld fylgzt með um-
r®ðum um þetta efni. Það mátti ganga
út frá því, að það kæmist hér á dag-
skrá fyrr eða síðar | sjálfu sér var
Það gott, að það bar ekki að fyrr en
Þetfa, því að öldur risa tæplega eins
hátt nú í nágrenni voru og áður vegna
Þessa deilumáls. Ég hef persónulega
reynt að gera málið upp við mig
guðfræðilega og kirkjulega og hafði
ekki rök til þess að skorast undan
abyrgðinni af að stíga þetta skref.
Þrátt fyrir það hefði ég mátt gera það
aS álitum, ef líklegt hefði verið, að
kiofningur yrði í kirkjunni eða illvígar
doilur af þessu tilefni. En engar líkur
Voru á því. Ég ræddi málið við marga
°g leitaði álits hjá stjórn Prestafélags
Islands, svo og umsagnar Kirkjuráðs.
Einnig ræddi ég þetta fyrirfram við
v|gslubiskupa báða, sem góðfúslega
fóku þátt í vígsluathöfninni. Með
bessu kom fram út á við samstaða
'slenzku kirkjunnar eftir því sem við
varð komið, og er það henni styrkur
mikill, þegar svo má verða í máli,
sem annars staðar hefur orðið kirkj-
unni alvarleg þolraun. Hins er auðvit-
að ekki að vænta, að slíkt spor verði
stígið án þess að einhverjum þyki
verr farið og uni ég því vel og met,
að menn létu það skorinort í Ijós, því
heldur sem þeir máttu vita, að þeir
höfðu ekki sterkt fylgi á bak við sig
hérlendis. Hins vegar býst ég við, að
hver einn þeirra bræðra, sem þótti
miður að þetta skyldi gert, hefðu í
mínum sporum og að könnuðum mála-
vöxtum gert hið sama og ég.
Embættaveitingar
Þá er að geta þessara breytinga:
Sr. Rögnvaldur Finnbogason fékk
veitingu fyrir Staðarstaðarprestakalli
frá 1. júlí.
Sr. Gylfi Jónsson fyrir Bjarnarness-
prestakalli frá 1. nóv.
Sr. Björn Jónsson fyrir Akraness-
prestakalli frá 1. janúar.
Sr. Karl Sigurbjörnsson fyrir 2.
embættinu við Hallgrímskirkju í
Reykjavík frá 1. janúar.
Sr. Hreinn Hjartarson fyrir Fella-
prestakalli í Reykjavík frá 29. marz.
Sr. Jóhann S. Hlíðar fyrir embætti
sendiráðsprests í Kaupmannahöfn frá
15. apríl.
Dr. Einar Sigurbjörnsson, sem var
settur í Hálsprestakalli, Þing., frá 1.
ágúst 1974, hefur fengið veitingu fyrir
Reynivallaprestakalli frá 1. júlí n. k.
Sr. Páll Þórðarson fyrir Njarðvíkur-
prestakalli frá 1. jan. 1976.
95