Kirkjuritið - 01.06.1975, Qupperneq 39

sænu kristniboðsfélaga er brátt úr
^°9unni. Guð er einnig að hervæða
g'nar ungu kirkjur fyrir alheimsfagn-
f arl30ðun. Þetta minnir á, að boðun
^gnaðarerindisins er hlutverk alls lík-
ma Krists. Allar kirkjudeildir ættu að
þ ^uð °9 sig sjálfar um verkefni,
' Þau, er varða heimaakra og send-
hl®ar kristniboða til fjarlægra heims-
boR3 endurmati á kristni-
efl SstarÞnu skal haldið fram. Þá mun
a|,ast sarnvinna og þátttaka, og hin
b J°ðlegu sérkenni kirkjunnar munu
Guð^ Ver^a iý®um Ijós. Við þckkum
Þíð'1 e'nni9 fynr stofnanir, sem annast
fj-|'n9u Biblíunnar, guðfræðimenntun,
Un rnið;un. kristilegar bókmenntir, boð-
Urn.a^naðarerindisins, kristniboð, end-
þ£ey)Un kirkna og önnur sérfræðistörf.
s.-r ættu einnig að örva stöðuga
Vjg s9agnrýni og endurmat gildis síns
°ðun kirkjunnar á jörðunni.
°m. i:8; Fi| 1:5. 4;15. Post
I. Þess. 1;6_8
Naug
Meir
'syn boðunar fagnaðarerindisins
friei^ 6n 27ð0 ^'iijónir manna, sem eru
hgfj3 en tveir þriðjuhlutar mannkyns,
urnst 6kk' Ver'ð kristnaðir- Við biygS-
vanr nkkar vegna hinna mörgu, sem
allri *. tir bata verið. Þeir eru okkur og
víQa l[i<i.Llnni st°ðug ásökun. Nú er þó
jesú hvilik viðtaka fagnaðarerindis
stS6ður 30 ekk' á Það Sér hlið'
er ti .' Vlð erum sannfærð um, að nú
^grfsh'.*'1 bæna fyrir kirkjudeildir og
Ufr, ag0ba Þeirra.4 Guð skal beðinn
hinir Sencia nýjan mannafla og að
við fVantrúuðu megi fá heyrt og tekið
agnaðarerindinu. Þörf kann að
verða á því, að dregið sé úr sending-
um erlendra kristniboða og fjármuna
til þeirra svæða kristniboðsakursins,
sem boðskapurinn hefur náð tií að
fullu, vegna nauðsynjar á aukinni sjálfs-
ábyrgð innlendra kirkna og þarfar
annarra vanræktra svæða á mannafla
og fjármunum. Kristniþoðar ættu að
vera færanlegri milli allra hinna sex
álfa með auðmjúku þjónustuhugarfari.
Markmiðið, sem keppt skal að með
öllum tiltækum ráðum og á sem
skemmstum tíma er, að sérhver mað-
ur fái heyrt, skilið og tekið við gleði-
boðskapnum. Við getum ekki vænzt
þess að ná þessu marki án fórnar.
Sérhvert okkar er miður sín sökum
fátæktar milljónanna og skelfingu lost-
ið vegna ranglætisins, sem hún hefur
valdið. Þau okkar, sem lifa í allsnægt-
um og ríkidæmi, játast þeirri skyldu
okkar að marka okkur einfalt og íburð-
arlaust lífsmynztur til að geta lagt
meira af mörkum, fjárhagslega og í
boðun.
Jóh. 9:4; Matt. 9:35—38; Róm.
9:1—3; I. Kor. 9:19—23; Mark. 16:15;
Jes. 58:6, 7; Jak. 1:27; 2:1—9; Matt.
25:31—46; Post. 2:44, 45; 4:34, 35.
10. Boðun fagnaðarerindisins og menning
Áætlanagerð um heimsboðun krefst
hugmyndaríks brautryðjendastarfs. Sé
starfinn í Guði gerður, mun árangur-
inn verða nýmyndun fjölda kirkna, sem
rótfestar eru í Kristi og hafa þó sinn
menningararf óskertan. Menningu
verður þó ætíð að meta undir Orðsins
þrandi. Sökum þess, að maðurinn er
117