Kirkjuritið - 01.06.1975, Qupperneq 78

Það, sem ber keim af sögn (mythical)
er þó algjörlega þurrkað út í Prestarit-
inu. Þessar leyfar sagnar (myth) hér
eru aðeins til að sýna, hve mól manna
er takmarkað, þegar um sköpunina
rœðir. Svo sem myrkrið fœr að hald-
ast sem hluti þess, er Guð hefir ekki
skapað, þegar aðskilnaður er gerður
ó Ijósi og myrkri (vers 3—5) eins er
það með frumvötnin. Þegar aðskiln-
aður vatnanna er gerður með festing-
unni, þó helzt annar hluti þeirra utan
myndarinnar, sem brugðið er upp af
sköpuninni. Héðan af rœðum við að-
eins um vötnin undir festingunni, þ.
e. þann hluta frumvatnanna, sem
hóður er og stjórnað er af hinu skap-
andi orði. Þetta œtti að sýna það
skýrt, að sköpun Guðs verður ekki
samjafnað við hugtakið „alheimur"
(„universe"). Með öðrum orðum, það
verður að viðurkennast — af mikilli
vizku, — að takmarkaður hugur okkar
getur ekki skilið alhœfingar, hvort
heldur um er að rœða allt eða ekkert!
Prestaritið fœst héðan af við þann
heim, sem er aðskilinn fró myrkr-
inu og vötnunum, sem eru yfir fest-
ingunni.
Með tilliti til þeirra takmarka hug-
ans, sem eru samfara þessari lýsingu
ó sköpun heimsins sem aðskilnaði eða
takmörkun, þó skiptir það ekki miklu
móli, að sú heimsmynd, sem slíkum
dróttum er dregin, er ekki lengur
heimsmynd okkar. Það œtti að 'vera
Ijóst, að tilgangur þess, er segir fró,
hefir ekki verið só, að þessi mynd
vœri óumbreytanleg. Það, að himinn-
inn sé eitthvað fast, festing, hvolfþak
reist ó stöplum, var aldrei skilið sem
opinberun af þeim, er hlýddu ó sköp-
156
unarsöguna, því að þetta var aðeii15
almenn vitneskja manna. Þetta vCIÍ
eins Ijóst fyrir þeim eins og þyngd<3r'
lögmólið hefir verið fyrir okkur ve5f'
urlandabúa nú ó dögum. I raunir"11
er „festingin" í Genesis 1 fjarlœg scirn'
jöfnun við þyngdarlögmól okkar. Okk'
ur þcetti það makalaust, ef einhveí
œtlaði sér að útskýra þyngdarlögmó^
ið, sem guðlega opinberun. Það v<íri
alveg í andstöðu við cetlun sögunnöí
að hyggjast gera öllum ísrael og nö’
lcegum þjóðum það Ijóst, sem vflí
þeim augljóst og sjólfsagt, rétt einS
og þetta vœri guðleg opinberun.
Aðgreining vatna og þurrlend'5
(vers 9—10) er allt annars eðlis e<]
fyrri aðgreining vatna með festinð
unni, og þessi aðgreining er einn'9
allt annars eðlis en aðgreining li°sS
og myrkurs, sem miðar við tímaprl
Starfsemi Guðs er margvísleg
margbreytileg eins og hér er gerð li°5
grein fyrir. Hið sama ó við um gild'5
mat í hinu skapaða. í fyrsta verkin^
er myrkrið algjörlega undanskii'
íhugun Guðs og ólyktun um það, sen
er gott. Viðvíkjandi öðru verkinu,
er það svo, þótt ekki sé nókvcemle9
sagt, að vötnin ofar festingunni er
undanskilin íhugun Guðs og álykflJI
um það, sem er gott. Það er o&e'
sviðið neðan festingar, það, seg
festingin lykur um — venjulega koHfl
heimurinn, — sem nefnt er gott. “
er enn dregin markalína eins og ver'
sé að veita okkur viðvörun. Það liflð
í hlutarins eðli, að þessi framsetn
á sköpuninni býður þeirri spurn' ^
heim, hvernig það megi vera, a
heiminum séu öfl, sem standa 9
oð
inð1!
eg°
Guði, sem hann og verði að hu
\d°