Kirkjuritið - 01.06.1976, Side 23

sem gáfu tilefni til frjórra umræðna.
Voru þau í styttu formi einnig flutt
1 útvarpi en þyrftu og að komast á
Prent.
Báðar þessar tilraunir, námsskeiðið
°9 ráðstefnan í Skálholti, mega teljast
úl beztu atburða í kirkjulífi liðins árs
°9 ára og er enn Ijósara en áður að
fenginni þessari reynslu, að kirkjan
Þ^rf að halda slíkri viðleitni áfram.
Heilsugæzla kirkjunnar
^iðfangsefni þessarar prestastefnu er
sálgæ2|a. Ég ætla með hliðsjón af því
að Ijúka þessum orðum mínum með
Því að vitna í hið gagnmerka erindi,
Sern Haraldur Ólafsson, lektor, flutti
a Skálholtsráðstefnunni. Þar segir
^nn: ,,Sú þjónusta, sem kirkjan veitir
msð henni (sálgæzlunni) er svo viða-
^ikil, einkum í þéttbýli, að væri hún
reiknuð eftir töxtum annarra hjálpar-
°9 heilbrigðisstofnana, næmi það ó-
Srnáum upphæðum. Um það eru ekki
i'l neinar beinar tölur, hve mörgum
skilnuðum prestar afstýra. Þá er ekki
eldur vitað nákvæmlega um, hve
rnar9ir það eru árlega, sem vegna
ynirg reiðslu og sálgæzlu presta,
s ePpa við að fara á hæli eða lenda í
v^ndrseSum.
Mér virðist, að hér sé
ar|nið starf, sem engin leið er að meta,
vorki er varðar sparnað fyrir ríkissjóð
ne til heilla almenningi".
^v° lét hann um mælt. Honum var
i kunnugt um, hvað yrði til umræðu
á þessari prestastefnu. En orð hans
minna á, að það er ekki lítilvægt mál-
efni. Og þó að prestar ræði það hér í
sinn hóp og þá í því skyni að treysta
tök sín á þessum ómetanlega þætti í
starfi sínu, þá er hér ekki um að ræða
neitt einkamál prestanna, það varðar
þjóðarheild, þjóðfélag, og varðar
miklu. Og ég vil bæta því við, að sál-
gæzla kristinnar kirkju er víðtækt hug-
tak, þó að hér verði um það fjallað í
afmarkaðri merkingu. í rauninni spenn-
ir það yfir allt starf kirkjunnar. Sé það
rétt og víst, að einkasálgæzla kemur í
veg fyrir áföll og áverka og slysfarir
á vegum mannlífsins langt um það
fram, sem tölum verði talið, þá er hitt
jafnöruggt, að guðsþjónustan, boðun-
in, bænin, tilbeiðslan, sá æðasláttur
þess lífs, sem með kirkjunni býr, sá
andardráttur andans, sem sogar heils-
una inn í líkama hennar, hefur áhrif til
blessunar, sem enginn mælir. Sú beina
og óbeina andlega heilsugæzla, sem
kirkjan lætur í té, þau fyrirbyggjandi
áhrif og jákvæða þroskahvöt, sem hún
veitir með helgihaldi sínu og safnaðar-
lífi, ristir dýpra og sætir meiru frá sjón-
armiði almennrar velferðar en margar
þær ytri ráðstafanir góðar og gagn-
legar, sem sjálfsagðastar þykja í vel-
ferðarþjóðfélagi nútímans.
Mætti þjóðin skilja það betur. Mætt-
um vér, bræður, sjá það heilum aug-
um og með bjartri, þakklátri gleði.
Prestastefnan 1976 er sett.
101