Kirkjuritið - 01.06.1976, Blaðsíða 47

festu f fjörtíu mótmælendasöfnuðum
°9 um 2000 prestar kirkna, sem eru í
kjóðarkirkjuráðinu (National Councilof
Churches), iðkuðu tungutal. Talið er,
að andagáfuhreyfingin hafi náð fót-
festu í kaþólsku kirkjunni í Bandaríkj-
unum árið 1967. Árið 1969 lögðu ka-
^aþólskir biskupar í Bandaríkjunum
ólessun sína yfir hreyfinguna, og
ðengu þá þúsundir kaþólskra manna
Ur öllum stéttum í lið með andagáfu-
hreyfingunni.
Ramsey, erkibiskup af Kantaraborg,
^^ttist í hóp þeirra, sem luku lofsorði
a hreyfinguna, og sagði hann, að
endagáfuhreyfingin stuðlaði að því að
fiarlægja múra þá, sem væru á milli
kirkjudeilda.
_það, sem að ofan hefur verið nefnt,
synir, að hér er um óvenjulegt trú-
málafyrirbæri að ræða, sem sumir tala
Urn sem trúarvakningu tuttugustu aldar
u9 ef til vill mestu vakningu allra alda.
stæðan kann að vera sú, að hreyfing
essi er g^i^j j-,unc||n Vjg mótmælenda-
sofnuði eins og vakningar fyrri alda.
Irkjudeildir í flestum löndum verða æ
meira
varar við andagáfuhreyfinguna.
Tu«9utal
^°hannes postuli sagði þetta: „Þér
^ skaðir, trúið ekki sérhverjum anda,
fr^lciur feynið andana, hvort þeir séu
Quði ... Af þessu þekkjum vér
, a sannleikans og anda villunnar"
" 4, ,.6).
i N'lrnrTI sinnum er ræft um tungutalið
^yja testamentinu, og er nauðsynlegt
kanna þessar ritningargreinar
l^ndlega, ef öðlast á skilning á kenn-
u ^itningarinnar um þetta efni. Það
er eina leiðin til að leggja mat á það,
sem er að gerast innan andagáfu-
hreyfingarinnar, sem telur tungutal
sönnun fyrir skírn Andans.
Mark, 16, 17
Það var Jesús sjálfur, sem fyrstur
nefndi tungutalið. Hann var að því
kominn að hverfa frá lærisveinunum
eftir upprisuna og var að ræða við þá
um boðun fagnaðarerindisins. Markús
er eini guðspjallamaðurinn, sem til-
greinir atvik þetta: ,,En þessi tákn
skulu fylgja þeim, er trúa: í mínu nafni
munu þeir reka út illa anda, tala nýj-
um tungum.“
Athuga ber, að Kristur talar hér um
tungutalið sem fyrirheit. Mikilvægt er
einnig að gera sér grein fyrir því, að
fyrirheit er gefið, þegar Jesús var að
ræða við lærisveina um boðun fagn-
aðarerindisins. Frelsarinn vildi, að þeir
gætu talað nýjum tungum, er þeir
„predikuðu gleðiboðskapinn allri
skepnu.“
Lýsingarorðið nýr felur það ekki í
sér, að tungurnar hafi ekki verið til
áður, eins og sumir vilja vera láta,
fremur hitt, að tungurnar, sem frels-
arinn talaði um, yrðu mál, sem væru
lærisveinunum ný, að þeir töluðu
tungumál, sem þeir hefðu ekki áður
lært.
Post. 2, 1—13
Þetta er athyglisverðasti kaflinn um
tungutal í Biblíunni. Það ber að hafa
í huga, að Lúkas, höfundur Postula-
sögunnar, var náinn samstarfsmaður
Páls, og hann ritaði hana sem næst
125