Kirkjuritið - 01.06.1976, Blaðsíða 35

báðu og notuðu, en enga þessara
^æna lærði eg utanbókar. En flestir
formenn notuðu „Faðirvorið“ og það
notaði Oliver og við báðir hásetar
hans. Það var fastur siður í Ólafsvík
biðja sjóferðabæn, þegar farið var
' róður. En sá fagri siður lagðist niður,
Þogar vélbátaútgerðin hófst þaðan.
Á vetrum var alltaf róið á stórum
f'fónum vetrarbátum frá Ólafsvík og
frá öðrum verstöðvum á Snæfellsnesi.
Á þeim bátum var venjulega 9—10
^anna áhöfn. Árið 1912 reri Oliver á
vftrarbáti með Guðbrandi Sigurðssyni,
s'ðar hreppstjóra í Ólafsvík. Róið var
' Qóðu vetrarveðri. Skömmu eftir að
búið var að leggja línuna segir Oliver
V'Ö formanninn: „Dragðu strax línuna.
eðurútlitið er ískyggilegt.“ Eitthvert
var samt á mönnum. Þá segir
^fiver: „Ef línan verður ekki dregin
'nn strax sker eg á stjórafærið.“ Legið
Var vig stjóra meðan legið var yfir lín-
Unni. Allir á bátnum vissu, að Oliver
Var veðurglöggur. Og nú var honum
yft. Þegar menn, sem voru á næstu
atum, sáu bát Guðbrandar halda
eim, og vissu, að Oliver var þar, komu
nokkrir strax á eftir. En Oliver hafði
sagt, að norðanáhlaup væri í aðsigi.
Þegar báturinn var kominn upp undir
Ólafsvíkurenni, kom þar suðaustan
fyrirsláttur. Þá varð einum hásetanum
að orði: „Nú finnum við, hvernig norð-
anáhlaupið hans Olivers er“. Oliver
svaraði: „Þið skuluð hlæja að mér,
þegar við erum lentir." Það stóð heima,
að um leið og þeir lentu, skall norðan-
hríðin á. Eg horfði út um glugga á
prestsetrinu, er tveir fyrstu mennirnir
báru farviðinn upp úr bátnum, en svo
sást ekkert meir fyrir stórhríð. Allir
bátarnir frá Ólafsvík náðu landi heima,
nema einn. Þeim báti barst á í lend-
ingu í Keflavík við Hellissand, en
mannbjörg varð. Það var almæli í
Ólafsvík, að veðurglöggskyggni Olivers
hefði bjargað mörgum sjómanni frá
Ólafsvík frá drukknun þennan dag, af
því að formennirnir á bátunum héldu
strax til lands, þegar þeir sáu bátinn,
sem Oliver var á, halda heim.
Oliver Bárðarson var fæddur í Gröf
í Eyrarsveit 27. marz 1844 og andaðist
á heimili dóttur sinnar í Ólafsvík 22.
júní 1913.
113