Kirkjuritið - 01.06.1976, Blaðsíða 25

mannablaðs, er síra Oddur gaf út árið
1892, lýsir áhuga hans fyrir slysavörn-
Um og hvers konar framförum og seg-
lr: ..Öllu þessu lýsir Sæbjörg. — Hann
9af hana út á eigin kostnað af fátækt
sinni. — Sæbjörg átti að vera traustur
°9 tryggur sambandsliður milli bjarg-
ráðanefndanna um allt, veita þeim
^ost á að kynnast hver annarri
sem bezt og sameina þannig krafta
Sl°a til sóknar og varnar í þessu rétt-
nefnda velferðarmáli sjómanna — Það,
Sem síra Oddi tókst í þessum efnum,
^efÖi engum meðalmanni tekizt. Jafn-
framt þessu rak hann trúboð meðal
sJomanna á ferðum sínum, gerði sér
far um að kenna þeim að leggja á
djúPið í nafni Drottins."
Síra Oddi og áhuga hans fyrir
ristniboði hafa raunar áður verið
9er5 nokkur skil hér í ritinu ekki alls
tyrir löngu.
Síra Oddur fluttist til Vesturheims
ar|ð 1894. En Jóhannes segir svo frá,
a fjórum árum síðar hafi komið til
So9u annar maður, er lét sér annt um
sJ°menn. Það var Friðrik Friðriksson.
Þá«ur síra Friðriks
d°hannes segir: ,,Um aldamótin, eða
—1901, heldur hann öðru
En°ru s®rstakar sjómannasamkomur.
arið 1902 opnar hann sjómanna-
í K/|U ' sem hsföi bækistöð sína
höf e'stedsÞúsi. en Það stóð rétt við
se Þetta var á þeim tíma, sem
þ.9 sl<iPaútgerðin var í mestum blóma.
fe^b ^0rnu f'f Reykjavíkur um miðjan
jnijruar sjómenn hvaðanæva af land-
1 f'1 Þess að fá sér skipsrúm, en
skipin lögðu flest út í byrjun marz-
mánaðar. Þau komu svo inn aftur með
þriggja vikna til mánaðar millibili, en
stóðu lengst við á vorin, því að þá
voru þau öli hreinsuð og máluð. —
Var þá oft margt um manninn á sjó-
mannastofu KFUM í Melstedshúsum.
Vínsölustaðir voru þá margir í bæn-
um og vínnautn mikil. Þessi stofa var
því mörgum sjómanni „vörn og skjól“
og forðaði mörgum frá því að falla
fyrir freistingu vínnautnarinnar og öðr-
um tálsnörum. — Þarna gátu sjó-
mennirnir gengið um jafnt á nóttu sem
degi og stytt sér stundir með söng,
hljóðfæraslætti, tafli, lestri góðra bóka
og skrifað bréf.
Síra Friðrik, sem með Ijúflyndi sínu
og kærleika laðar alla að sér, var þeim
öllum eins og bezti faðir og vakti yfir
velferð þeirra. Og ennþá eru þeir
margir, sem geyma hugljúfar minning-
ar frá sjómannastofu KFUM í þá daga
og fyllast þakklæti í hvert sinn, er þeir
minnast þess, hvers þeir nutu þar.
Þessu starfi var haldið uppi í 5 ár,
eða til 1906. Aðsókn að stofunni var
jafnan afar mikil. Til dæmis voru þar
eitt árið skrifuð 5000 bréf.
Árið 1907 fluttist félagið í nýtt hús,
er það hafði látið reisa við Amtmanns-
stíg. Lagðist þá starf þetta niður, því
að lengra var nú frá höfninni. Þess
var saknað mjög af sjómönnum."
Kútter „Anne av Tofte“
í sama erindi bregður Jóhannes upp
fáeinum tölum, er veita nokkra innsýn
í hið umfangsmikla starf Sjómanna-
stofunnar í Reykjavík síðari árin, sem
hún var opin:
103