Kirkjuritið - 01.06.1976, Page 30

höfn úr höfn og að jafnaði haldnar
tvær samkomur á dag. Eliesersöngur-
inn, „Velkommen alle her ombord",
er því orðinn liðlega fertugur og held-
ur þó enn velli.
Trúlega munu fáir þeir, sem um-
gangast Jóhannes á hversdögum, gera
sér Ijóst, hversu kunnur maður og virt-
ur hann er bæði í Noregi og Færeyj-
um. Aftur á móti fær þetta ekki dulizt,
þegar farið er að hnýsast í fórur hans.
Þar tala kveðjur og annað sínu máli.
Og sem við nú sitjum þar í stofunni
og drekkum svikalaust sterkasta og
bezta kaffi, heyrist þar fyrr en varir
norsk rödd og síðan hressandi söng-
ur við harmóníkuspil. Það er Ivar
Gamman, einn af forvígismönnum
norska heimsstarfsins fyrir sjómenn,
sem flytur Jóhannesi og frú Steinunni
Þorvarðardóttur ávarp, þakkar þeim,
hversu þau hafi fyrr og síðar opnað
heimili sitt fyrir starfsmönnum norska
sjómannastarfsins og veitt þeim hvers
kyns aðstoð og fyrirgreiðslu og ávallt
án alls endurgjalds. En jafnframt minn-
ist hann þess einnig, að Eliesersöng-
urinn var um árabil sjálfsagður upp-
hafssöngur á samkomum þeim, sem
efnt var til fyrir sjómenn með Noregs-
ströndum. Ávarpinu fylgir síðan Elies-
ersöngurinn, svo sem hann var sung-
inn um borð í Elieser fjórða fyrir ein-
um ellefu árum.
Vitjing frá Island
— Það var eins og að koma heim
að koma til Bergen, segir Jóhannes.
Hann segir, að þau hafi fengið þessa
kveðju í tilefni af 50 ára afmæli Sjó-
108
mannaheimilisins á Siglufirði og 10
ára afmæli heimilisins á Seyðisfirði.
Þau hjón hafa oft verið á ferð er-
lendis, og engin tök eru á því að rekja
hér allan ferðaferil Jóhannesar allt frá
því að hann fór í fyrsta sinni til Hafnar
til að nema litmyndaprentun árið 1915.
Sú ferð mun raunar í frásögur færandi,
því að Bretar hertóku skipið á leið-
inni, héldu, að farmur þess vseri
sprengjur. Og þegar kom til Hafnar,
voru ekki nema tvær krónur í budd-
unni. Þá var fastað í sjö daga, unz
góðir vinir frá íslandi réttu hjálpar-
hönd. Og loks kom svo síðbúinn styrk-
ur frá íslandi, styrkur, sem Tryg9vi
Þórhallsson hafði útvegað frá Alþingi-
Og nú er ekki nema ár frá því ÞaU
Steinunn og Jóhannes komu úr síð'
ustu Noregsreisunni. Við Jóhannes
sátum saman brúðkaup fyrir ári. Þa
voru þau á förum til Noregs næsta
dag, boðin á hátíðastefnu, sem haldin
var í tilefni af 95 ára afmæli heiina-
starfsins fyrir sjómenn. Jóhannes átti
að sjálfsögðu að flytja þar ræðu. 09
Ivar Gamman hafði ekki látið undir
höfuð leggjast að kynna gestina. 1
vikublaði sjómannatrúboðsins, ,,F|SÍ<~
erens venn“, hafði nokkru áður birz*
hálfrar síðu grein með fyrirsögniunl
„Landsskjærgardsstemna — Vitjing ira
lsland.“ Þar eru vinir Jóhannesar,
bæði þeir, er komið hafa til íslandS'
og svo hinir, sem sungið hafa ElieS„
ersönginn um áratugi, gladdir me
þeirri fregn, að þeir muni fá að sJa
hann og heyra á stefnunni í skerja
garðinum. Síðan er ferill hans rakinm
borið mikið lof á hann fyrir starf hans
allt og fórnfýsi þeirra hjóna beggJ3
og endað með svofelldum orðum: