Kirkjuritið - 01.12.1976, Blaðsíða 19

— Ju, en þaö var biblíuhebreska, og
nýyrðin voru býsna mörg. Þó var mér
að sjálfsögðu mikið gagn að því, en
Það dugði ekki til þess, að ég gæti
telað hebresku.
— En þú hafðir þó lesið nærri allt
Qamla testamentið á hebresku, ef ég
man rétt?
— Já, allt nema Esterarbók og Jobs-
Þók. Við höfðum mjög góðan hebresku-
kennara við Háskólann í Helsingfors,
Ptáfessor Puukko. Hann kenndi mér
^álfræðina svo rækilega, að ég þurfti
ekki að hafa neitt fyrir henrti ( ísrael.
Svo fór ég að sækja háskólann, fyrir-
lestra Klausners prófessors og eins
s°tti ég fyrirlestra í palestinologi hjá
^lein prófessor, sem var frá Ungverja-
landi. Fyrst fór ég reyndar á skrifstofu
óskólans og sagðist vera kristniboði
°9 spurði síðan, hvort ég fengi aðgang
skólanum. Svarið var: ,,Verið vel-
komnar.“
Háskólinn var hátt uppi í Olíufjallinu
eSa öllu heldur Scopusfjallinu, sem er
afast Olifjallinu. Það var því ekki langt
fara. Þar var ein stofa nokkuð stór,
Sem kennt var í. Ég held, að hún hafi
Varla verið stærri en þessi stofa, bætir
hún við og mælir með augum stofuna,
sem við sitjum í á Kvisthaga. Líklega
er hún einir tuttugu og fimm fermetrar.
Og síðan segir hún:
— Allar hinar stofurnar voru minni,
og seinna sagði prófessor Klausner
mér frá því, að herbergin, sem ætluð
voru til fyrirlestra, hefðu ekki verið
stærri en á hverju öðru heimili, þegar
byrjað var að byggja háskólahúsið.
Hann hafði þá sagt þeim, sem stjórn-
uðu, að þeir yrðu að hafa stofurnar
stærri. Þær væru alltof þröngar. En
þeir svöruðu: „Heldurðu, að einhverj-
ir stúdentar komi hingað út í eyði-
mörkina til að stúdera?"
En aðsóknin varð það mikil að fyrir-
lestrum hans, að bætt var við einni
stofu, sem var dálítið stærri en hin
herbergin. Þegar hann hélt fyrirlestra
sína um hebreskar bókmenntir í þeirri
stofu, var hún næstum fullsetin. Klein
prófessor hafði færri stúdenta. Hann
var rétttrúaður Gyðingur, og var kunn-
ugur dr. Saarisalo og tók því vinsam-
lega á móti mér. Flestir stúdentar hans
voru trúaðir Gyðingar.
G. Ól. Ól.
257