Kirkjuritið - 01.12.1976, Blaðsíða 75

til hvatningar hinum vankunnandi. Þeir,
sem gapa af fyrirtekt eða eftirsókn
eftir nýjungum, verða fljótt þreyttir og
leiSir á slíku, eins og þeir hafa áður
°rðið á latnesku guðsþjónustunni, þar
sem sungið og lesið hefur verið dag-
le9a, þó eru kirkjurnar orðnar auðar
°9 tómar og því reyndar þannig þegar
farið í þýzku guðsþjónustunni, þess
Vegna er bezt, að slík guðsþjónusta sé
aiiöuð við ungdóminn og hina van-
kunnandi, svo framarlega sem þeir
koma til hennar. Öðrum mun hvorki
lö9 né skipan eða áminning hjálpa.
Slíkt skulu menn láta eiga sig, svo að
Þeir geti möglunarlaust og frjálst látið
Það vera í guðsþjónustunni, sem þeir
9era ófúsir og ógjarnan. Guðþjónusta
af nauðung fellur ekki Guði, og er hún
filgangslaus og einskis virði. En á há-
fiðum eins og jólum, páskum, hvíta-
sunnu, Mikjálsmessu, Kyndilmessu og
öðrum slíkum verður að halda guðs-
Þjónustuna á latínu eins og hingað til,
Unz nægilegt er til af þýzkum söng til
Þess. En þetta verk er á byrjunar-
sti9i, þess vegna er ekki allt fullgert,
Sem því tilheyrir. Menn verða aðeins
að vita, hvernig hægt er eða má haga
Þlutunum þannig, að fundinn verði hinn
retti mælir í hinum ýmsu greinum.
^östunni, pálmasunnudegi og dymb-
liviku höldum vér, ekki svo aðvérneyð-
UlTI fólk til föstu, heldur þannig að
Pislarsagan og guðspjöllin, eins og
Peim er skipað á þessum tíma, hald-
'st, þó ekki svo að föstuáklæði sé látið
ylja altarið, kvistum sé kastað (fyrir
' neski borið af asna), helgimyndir
aktar og framin séu önnur slík skrípa-
ti, eða menn syngi fjórum sinnum
P'slarsöguna eða prediki átta stundir
út af píslarsögunni áföstudaginn langa.
Dymbilvikan á að vera eins og aðrar
vikur, nema predika skal píslarsöguna
eina klukkustund á dag alla vikuna eða
eins marga daga og mönnum líkar, og
þá skal sá hljóta sakramenti, sem þess
óskar. Enda á allt í guðsþjónustunni að
gerast vegna orðsins og sakramennt-
anna meðal hinna kristnu.
í stuttu máli, þessa skipan og allar
aðrar á að nota þannig, að þær séu
numdar úr gildi og önnur samin, um
leið og þær verða misnotaðar, á sama
hátt og Hiskías konungur fór með eir-
orminn, sem Guð sjálfur hafði þó skip-
að að láta gera. En hann mölvaði eir-
orminn og tók hann úr notkun, vegna
þess að ísraelsmenn höfðu misnotað
hann. En skipanin á að vera trúnni til
framgangs og þjóna kærleikanum, en
ekki til þess að skaða trúna. En þegar
skipanin þjónar ekki lengur hlutverki
sínu, þá er hún þegar dauð og ómerk
og ekki lengur í gildi, á sama hátt og
þegar góð mynt er fölsuð og vegna
misnotkunar felld úr gildi og breytt
eða eins og þegar nýir skór eldast
og meiða, þá eru þeir ekki lengur
notaðir, heldur er þeim fleygt og nýir
keyptir. Skipan er utanverk, hversu
góð sem hún er, þá má misnota hana.
En þá er hún ekki lengur skipan,
heldur óstjórn. Engin skipan hefur gildi
í sjálfri sér eins og skipanir páfans
hafa verið álitnar hingað tii, heldur er
líf, gildi, kraftur og dyggð sérhverrar
skipunar hin rétta notkun, annars er
hún ekki í neinu gildi eða til nokkurs
gagns.
Andi Guðs og náð veri með oss
öllum. Amen.
Martinus Luther
313