Kirkjuritið - 01.12.1976, Blaðsíða 70

Því næst les presturinn kollektu á
einum tóni, F fa út (þ. e. sama F og
sálmurinn í upphafi hófst á), eins og
hér segir. (Hér eru nótur vi5 kollekt-
una).
Almáttugi Guð, sem ert verndari
allra þeirra, sem vona á þig og eng-
inn getur gert náðugan eða gert sig
gildandi fyrir, láttu oss reyna ríkulega
miskunnsemi þína, svo að vér fyrir
heilagan innblástur þinn hugsum það,
sem rétt er, og fyrir kraft þinn fram-
fylgjum því, vegna Jesú Krists, Drott-
ins vors. Amen.
Þá fylgir pistili í áttundu tóntegund
(octavo tono, þ. e. hýpómixólýdískri
tóntegund, sem byrjar á G og hefur
(sub-) dominant c, en getur byrjað á
C og haft (sub-) dominant F, þ. e. tón
kollektunnar næst á undan), þannig að
hann sé á aðaltóni (unisono) jafnhár
kollektunni. Nótur pistilsins eru skrif-
aðar fimmund hærra). En söngregl-
urnar eru þessar.
Periodus est finis sententie (Peri-
odus er niðurlag málsgreinar). Colon
est membrum periodi (Colon er hluti
málsgreinar). Coma est incisio vel
membrum Coli (Coma er innskot eða
hluti setningar). (Auk þessa gefur
Lúther í því, sem á eftir fer, leiðbein-
ingu um Initium (upphaf), Finale (niður-
lag) og Questio (spurning) tónlagsins,
svo og dæmi (Exemplum) úr I. Kor.
4:1—5).
Regule huius melodie (Reglur þessa
tónlags).
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ *f
♦ ♦ ♦ ♦ 4
;
3 u i t i u m
6oma
♦ ♦♦♦♦»♦♦
♦ ♦
♦ *f

ií o m a a l i u b
f
6 o l o n
♦ ♦♦-»

♦♦

********
308
-P c r i o i) u á
Cucftio
Jiualc