Kirkjuritið - 01.09.1977, Síða 9

að BessastöSum, — sungið á gregorska vísu aS beiðni herra Ásgeirs Ásgeirssonar.
Veruna'> Fann Sætti Sagnrýni fyrir fjar-
Mej ra b'Skupi þá?
helzt þe'’ Þfa fólkinu, náttúrlega allra
°9 VantIITl’ Sem SÍZt s°ttu kirkiu’ eins
9agnr\/n6r Þeir eru röggsamastir í að
yna Prestana.
fÓr í kirLf*
n. kfU með a,a mínum
Manstn
heyrQj nekkuð, hvað þú sást
" e9fóf8*™ ,''rst?
Sern var ' ^lrkiu með afa mír
finnst ;émeðhiálpari og sú min
^■^nnsaTL^^3 minning
eins oq 91 °ðrum megin við a
e9 sat hS,ðUr Var um meðhjálf
éIS’ Sem fram í°nUm °9 naut svc
var sv for ' kirkjunni fyrir
a9ntekinn af messunn
ég fór að messa strax, þegar ég var
kominn heim. Og það var eiginlega
minn aðalleikur í æskunni að syngja
messur. Þá hef ég líklega verið dug-
legri að predika, en nokkurn tíma
seinna, því að ég man eftir því stund-
um, þegar ég var að predika, að þá
tárfelldi eldra fólkið. Ég veit nú ekki,
hvernig á því hefur staðið. Kannski
hefur það verið að byrgja niður hlátur.
Mér fannst það ekki vera, enda var ég
ekki að tala neitt léttúðarmál. Auðvit-
að hefur það verið barnalegt og barns-
legt. Það hefur kannski verið það, sem
snart fólkið. Það var barnslegt.
Frá því gat ég ekki annað hugsað
mér en verða prestur, og þó að ég
hefði nú mjög erfiðar aðstæður til að
leggja út í nám, — það var eins og
167