Kirkjuritið - 01.09.1977, Qupperneq 11

fypj
^P^edikun í þá daga en lítúrgíu?
hreint beld bað ^f' ver'S alveg
þag , 1 eð|ilegu samræmi. Mér finnst
hvort j9ar ,ég lft tii baka- Ég elskaði
ára f Ve99Ía- Þegar ég var orðinn tíu
bóiinuT ^9 St°ran stein e 9arr|la kvía-
veq ^ukatungu, og hann var al-
raðaðjakUle^Ur fyrir aitari bjá mér. Ég
var j^ t>.arna 9rjóti í kring, og þarna
krökk|lr fa 09 j-)ar msssaði ég með
um þe?tUrn' Vir5 sungum sálma og tók-
ekksrt 3 tuiiri alvöru. Það var
ert glens í því
En bgr1?
meg ., . Var náttúrlega dálítið erfitt
eftir hi .ruSann- En það leystum við
__'o’’sem efni stóðu t'1-
bar |le|g -h>U befur verið oftar prestur
alitaf? Ur en aðrir — eða kannski
Þau tókuT a,ltaf Presturinrh jájá.
fyrst fra ' • art í bessu með mér.
við baS^k1!1 3f Var ®9 ei<i<ert feim
Mér UUtt fu'iorðiö fólk væri \
Ég þekkt betta SV° eSliie9f-
unina jji 1 nu ei<i<i mikið inn í k'
Var bar Smbættis og allt bað bá.
ekki :;akeinhvern veginn prestur,
- Nú ' 9ert'
eeerrj gU Voru Prestar ekkert m
- Nei' LÞJnnÍ fjölskvidu?
lr höfðu ’ • . Var ekki- Forfeður rr
bar var natturie9a verið prestar,
Harin varn^'nn nær en ian9af' m'
f®ddiSt, ^ dá'nn lön9u áður en
Prestum ^þ31- fái<^ e9 fiiott kvnni
ftaukatun S'r konnu svo mikið
a 'erð. |U °9 9'stu, þegar þeir v
niar9a pre^t Sá Þ°SS ve9na noki
Stætt, þec|S a' ^n mer er Það mim
sir>ni fenn.ar ar|nar prestur var e
lnn til að taka til altaris,
því síra Árni gekk þá sjálfur til altaris
og hans fólk, eins og þá var siður.
Það fannst mér kollhúfulegur maður
við hliðina á síra Árna. Mér fannst
varla forsvaranlegt að setja þann mann
í þetta.
Það var nú ágætur maður samt,
bætir síra Sigurður við með þeim
milda og innilega hlýleik, sem hann
gjarna beitir á bræður sína í þjónust-
unni. — Það var síra Stefán á Staðar-
hrauni, ágætis heiðursmaður, sem allir
báru virðingu fyrir, heldur hann áfram.
En hann var hógvær og hljóðlátur mað-
ur og hlédrægur, átti hins vegar fyrir-
ferðarmikla konu, og það bar mest á
henni, þegar þau voru á mannamótum.
Hann dró sig í hlé.
Hann var svo intelligent
— Var nú ekki allt komið í nýja móð-
inn í guðsþjónustuhaldi og sálmasöng
á bernskudögum þínum?
— Það var komið í nýja móðinn í
kirkjunni, en i heimahúsum hélt sér
allt, eins og verið hafði. Kirkjan á
Kolbeinsstöðum var byggð árið 1884,
og þá var þar ungur maður, sem var
yfirsmiður við kirkjubygginguna, og
hann kenndi þarna nýju lögin. Þá voru
báðir foreldrar mínir unglingar, og þau
lærðu að syngja þessi nýju sálmalög.
Ég heyrði aldrei neitt af því gamla í
uppvextinum. Það voru mjög fastar
reglur um allt heimilishelgihald, eins
og verið hafði um aldir. Það var alltaf
lesið á sunnudögum, ef ekki var
messa, og svo á kvöldum frá vetur-
nóttum til páska.
169