Kirkjuritið - 01.09.1977, Side 16

að ég átti mjög erfitt með lestur. Og
minni tapaði ég líka af oíreynslu, því
ég varð að vinna svo mikið með nám-
inu. Ég hafði engan tíma til að lesa
nema næturnar. Því gafst ég hálfvegis
upp og fór austur að Mosfelli að ræða
þetta við síra Guðmund.
Hann sogir: ,,Það er ekkert um að
ræoa. Þú verður að taka þér hvíld. Þú
skalt bara vera hjá mér í sumar og
lesa hérna.“
Ég var ekki aðeins ónýtur við að
lesa, heldur átti ég iíka erfitt með að
vinna harða erfiðisvinnu, svo að ég
varð að taka þessu, þótt ég sæi ekki
fram úr fjármálahliðinni. En ég var hjá
honum í þrjú sumur, og það var mér
ómetanleg uppbygging. Hann fylgdist
nákvæmlega með því, sem ég var að
lesa, og líkaði nú ekki vel kennslu-
bækurnar.
Mér leyzt nú svo sem ekkert á
Þegar náminu lauk, hafði ég áhyggjur
af framtíðinni. Eiginlega gekk ég eins
og í hálfgerðu móki. Ég hafði ekki
orku á að hugsa neitt um framtíðina.
Það var fyrir mér eins og ég væri að
ganga út í þoku. En um þessar mund-
ir var Hraungerðisprestakall auglýst
laust, og Djúpivogur var þá einnig
auglýstur. Með mér var í prófinu
Garðar Svavarsson, og hann ætlaði
að sækja um Djúpavog og gerði það,
en eggjaði mig ákaflega á að sækja
um Hraungerði. Hann hafði verið þar
í sveit og fannst það afskaplega góður
og merkilegur staður. Ég hafði bara
aldrei hevrt bennan stað nefndan.
Svo að ég hugsa með mér: Það er
bezt að reyna, hvort þetta próf e
veruleiki. Ég man eftir, að ég fór 1
biskupsins og ræddi málið, til að v'*f'
hvort hann vísaði mér ekki bara frá-
var hreint ekki klár á, að það v33fl
mark takandi á þessu prófi. — Ég v
svo þreyttur.
Síðan fer ég austur, — hringi
síra Ólafs fyrst. Hann tók elskule9‘
á móti mér. Þetta var svo fínn og
andi maður, síra Ólafur Sæmundss011
Mér leyzt nú svo sem ekkert á. Hásð
kynnin voru svona eins og ég
þau í sveitum þá, heldur af lakara ^
inu. Og ég .bekkti ekki einn eina5^
mann í prestakallinu. Ég fór Þvl ^
baka og heim til föður míns og ^ ,
honum, hvernig þetta liti út. Og ^
um leyzt nú nokkuð vel á þetta, sá Þ®
auðvitað frá sjónarmiði bóndans. -
lét því slag standa með þetta og s°
þarna í alvöru. ,.
cífp
Við vorum þrír, sem sóttum: .
Valgeir Helgason, sem lagði ái'
kapp á umsóknina og fékk maí ,
fylgismenn, og síra Þorgeir, sem
var skólastjóri norður í Hrútafirði.
seinna varð prestur á Eskifirði. ^n
hlaut löglega kosningu. u
Svo byrjaði nú baslið, en út 1
sálma ætla ég ekki að fara.
Yndislegir menn
héí 1
— Hvernig þótti þér aðkoman r'
héraðinu þá?
— Aðkoman var að sumu leyt' ^ ^
Það var náttúrlega óþægileð* ^t
þekkja engan og vera aleinn.
þarna bóndi hjá síra Ólafi. Ég lót ^
hafa jörðina áfram og fékk hjá h0<]
174