Kirkjuritið - 01.09.1977, Blaðsíða 25

Sveinbjörn í Hruna og vígslubiskup.
B v ■ ■J
cFi 'm Pjp •
■ • m # \ ú
\ Wf. - ■J'
j»f ^■'i^wí^ r« & v/
hugSa ' ^v' V'S- Við vorum nú að
en þag m efna til einhvers slíks,
Var óhaa3* llVort tveg9Ja’ a^ tíðarfarið
^eQ þús^ ætt’ °9 svo vorum við báðir
'eiðis 3p ^a °9 tlestir hinna sömu-
°9 stung ^6SSl tundui' félagsins á sami
trae9a m0Urn verið kenndur við
^ ha?SU ' Haukada'?
^a '"essu ^afa ver'®- ^9 ka"a
9eturn ei.kS ysarr|essu, en ég held við
leVti en ' far'ð út í það, að öðru
Vl’ að þær slysfarir sýna
glöggt, hverju er áfátt um kunnáttu
presta í lítúrgíu. Það ætti ekki að vera
hugsanlegt, að prestum fataðist svona
æ ofaní æ, eins og þar gerðist.
— Eitthvað kom nú fleira óvænt þar
fyrir en slys í lítúrgíunni, ef ég man
rétt.
— Já, jájá. Eiginlega kom þarna
allt það fyrir, sem hægt er að ímynda
sér. Fyrst var nú hundavesen á undan
messunni. Og svo þegar við komum
út í þetta yndislega veður, og allir voru
andlega uppgefnir af þessum óförum
183