Kirkjuritið - 01.09.1977, Side 39

Gr- HALLDÓR GUNNARSSON í Holti:
Predikun
upphaf aðalfundar Prestafélags Suðurlands,
14' sd. e. trinitatis, 11. sept. 1977 í Skálholti
Úr stormveðrum aldanna rísa sem tindur við tind
hinar tignu minningar þinna glæstustu stunda.
Þitt nafn er, Skálholt, laugað í himinsins lind
og Ijómann af þínum veg bar til fjarlægra grunda.
En glatað er margt og horfið í veður og vind.
Oss vakir í hjarta með kvöl vorra dýpstu unda,
hve grátleg að lokum varð sagan um stað og stól.
— Með stund þinnar auðnar fauk hér í síðustu skjól.
Sem óvinaþjóð hefði staðinn brælt og brennt,
var brotið og sundrað og stráð fyrir öllum vindum,
og varpað á glæ, því sem vizka og háleit mennt
höfðu verndað, skapað og þróað í ótal myndum.
Þá virti það enginn, sem þeir höfðu kveðið og kennt,
sem kuml sín áttu hér undir Vörðufells tindum.
Og þá virtist saga þín, Skálholt, grafin og gieymd
í glapræða þoku og rökkri af vanmegna eymd.
Nú finnum vér allir, að uppskera blómgast á ný
Þess alls, er víngarðsmenn Drottins í Skálholti sáðu.
Úm þjóðarsál fer vorangan vermandi hlý,
hún vaknar og lýkur stríðinu, er feðurnir háðu.
°9 hér munu turnar heilagir rísa við ský
°9 hljómur klukknanna flytja það mál, sem þeir kváðu.
Þá skulu hér enn verða borin fram bænarljóð
°9 blessun Drottins krýna stríðandi þjóð.
(Skálholt. Hátíðarljóð sr. Sigurðar Einarssonar).
L
197