Kirkjuritið - 01.09.1977, Side 42

og staðar, þá hlaut Skálholt þá með-
ferð. Ef hægt er að tala um upprisu
eftir slíka krossfestingu, þá trúi ég að
sá tími sé fram undan fyrir þennan
stað, kirkjuhúsið er risið og boðskap-
ur héðan fluttur, hjarta skólans slær
að nýju og staðurinn kallar á biskup
sinn, hér að standa, héðan að prédika
og hingað að kalla.
Sr. Sigurður Einarsson lauk hátíðar-
Ijóði sínu um Skálholt á Skálholts-
hátfðinni 1956 þannig:
Er nú sem mæli
minning hver
og steinn hver
þessa staðar kveði
og öll þjóð
einum rómi
orð þau, er endur
öðlingur mælti:
Sé hér setur Kristi,
sé hér stóll Guðs,
höll vegsamleg
heilags anda
meðan uppi varir
íslands byggð.
Þigg, þjóð mín, gjöf.
Þigg, Drottinn Guð.
Vel er hér kveðið. Þjóðarsagan er
þar öll, minningin og helgin. Þetta er
orð sem lifir.
,,í upphafi var orðið og orðið var
hjá Guði og orðið var Guð.“
Þetta er kirkjan, samfélag okkar,
trúin og vonin. Að lifa I trúnni á Guðs
son, skynja handleiðslu hans, finna
bænheyrslu hans og lifa í upprisu hans-
Við finnum þetta í eigin lífi, við finn-
um þetta í boðskap trúaðra einstakl'
inga, sögu þjóða og jafnvel í sögu
helgra staða.
Krossfesting og upprisa, niðurlseg'
ing og endurreisn, sorg og huggun-
sálarkvöl og sú endurnýjun, að geta
sagt með Páli: Sjálfur lifi ég ekki
framar, heldur lifir Kristur í mér.
Þennan lífsramma fá allir að reyea
í eigin lífi, en spurningin er ætíð hvef1
andsvar einstaklingsins var, er eða
verður.
Við þekkjum hvert var svar Pá|s
postula, þegar hann var sviptur öl|LJ
því sem hann hafði lifað og baris*
fyrir. En hvert er svar okkar við Ms'
gjöf, að standa frammi fyrir JeSlJ
Kristi og þiggja allt.
Ég segi þiggja, en höfum við nokk'
uð þegið, nema við kunnum að þakka-
Getur verið að enn sé það aðeins eiar1
af hverjum tíu sem snúi við til ha°5
til að þakka og lúta honum í bæn?
Hverju svarar þú í huga þínum, Þe
sjálfum og honum sem svarið þekk|r'
Ö
ef
Þú sem ert of önnum kafinn?
Svarar þú? Haf mig afsakaðan
er að græða, svíkja eða pretta, ég ^
að segja ósatt, eða ýkja, ég er a°
hugsa um mig sjálfan og þess vegn
verðurðu að hafa mig afsakaðan?
Eða svarar þú? Haf mig afsakaða|1'
Mig brestur kjark, bænina finn ég el<
nálægð þína lifi ég ekki?
Eða getur þú svarað: ,,Ég er kr°Lj
festur með Kristi. Sjálfur lifi ég e
framar, heldur lifir Kristur í mér."
Dýrð sé Guði, föður og syni °
heilögum anda um aldir alda. ^
200