Kirkjuritið - 01.09.1977, Qupperneq 47

Skálholt á tímamótum
^aflar úr framsöguræðu síra Sigurbjörns Einarssonar, prófessors,
á fundi Prestafélags Suðurlands í Skálholti 30. ágúst 1954.
^er erum að lifa tímamót í sögu þessa staðar, sem vér erum
s addir á. Það, sem gerzt hefur á þessu sumri hér, er áþreifan-
sgur fyrirboði nýs tímabils og annað fleira bendir í sömu átt.
arrnsagan, sem hófst í skugga Móðuharðinda og allsherjar
aaranar í landi og lýð og hefur síðan aukizt einum kafla af öðrum,
0 Urh jafnfagnaðarlausum, er runnin að lyktum. Nú skiptir þátt-
Um og nýtt tekur við.
En hvað tekur við?
^lutdeild í minningum Skálholts á hvert mannsbarn á landi hér,
ein Veh til sín sem íslendings. En það er kirkjan, sem hefur
'0 þjóðinni þessar minningar, kirkjan, sem gerði Skálholt að
Vegi þjóðarsögunnar. Kirkjan á þess vegna gagnveg að hug-
ut' Þjóðarinnar, þar sem Skálholtsstaður er og helgi hans.
by| SS Verður Það oft> prestum nútímans, þegar andlegt þrýng-
þrö ^6ssara urr|svifa- og umrótstíma sezt að og oss þykir gerast
ngt fyrir dyrum kirkjunnar, að minna á söguna, allt það, sem
. ln má muna við kirkju landsins og klerka hennar, þegar á
dllt er litið.
m ^kálholt — nafnið eitt er hverjum vakandi íslendingi áhrifa-
sýn't' Pr®c*'*<un yfir þetta stef en hundrað stólræður. Enda hefur
vak S'^’ tel<izt hefur að hrinda af stað allalmennri þjóðar-
hún^'^11- um Skálholt. Hún gæti eflzt enn að miklum mun. Og
End et ratt vær' a Þaldið, orðið að kirkjulegri vakningu.
Sa Urreisn Skálholts getur lyft kirkjunni, hún lyftist í heild að
a skapi sem það rís.
Hún* ■?n' Þráir Þjóðin, að kirkjan sýni enn reisn og forustuhug.
iotnin' 1 e'9nast nýtt Skálholt, sem hún geti miklazt af og borið
9U fyrir. Hún vill, að þessi „allgöfugasti bær“ íslenzkrar
205