Kirkjuritið - 01.09.1977, Qupperneq 74

hitt gildir líka, að predikunarembætt-
inu er falin leiSsögn kirkjunnar, safn-
aðarins, í heild og á hverjum stað.
Predikunin og útdeiling sakrament-
anna felur það í sér.
Um leið og kirkjunni sem heild,
söfnuðinum og einstaklingum hans, er
falin vitnisburðarskyldan er henni í
starfi sínu eSlilegt og nauSsynlegt aS
fela sérstökum mönnum sérstaklega
þjónustu predikunarembættisins og þá
leiðsögn, sem í því felst, þ. e. prest-
um, kennurum, predikurum og bisk-
upum o. s. frv. Út frá þessu ber oss
að skilja orðin í XIV. gr. Ágsborgar-
játningarinnar, þar sem segir: að eng-
inn skuli kenna opinberlega eða
predika eða útdeila sakramentum án
reglubundinnar köllunar (nisi rite
vocatus). Þessi grein upphefur ekki
hinn almenna prestsdóm, heldur geng-
ur út frá honum. Vegna þess að hið
andlega embætti, predikunarembætt-
ið, er falið öllum trúuðum, er fram-
kvæmd þess ekki ofurseld duttlungum
einstaklinganna. Hin opinbera þjón-
usta þess er því falin einum einstök-
um í söfnuðunum. Prestsembættið
miðar því að heildinni, söfnuðinum og
gerir einmitt ráð fyrir hinum almenna
prestsdómi. [Sbr. Schlink bls. 328]
Þetta útilokar ekki náðargáfu (kar-
isma) predikunarinnar í hópi einstakl-
inga safnaðarins.
Postula-embættið á m. ö. o. sam-
kvæmt evangelisk-lútherskum skiln-
ingi grundvöll sinn ekki í hagnýtri og
nauðsynlegri verkaskiptingu safnaðar-
ins til uppbyggingar og til þess að
hafa allt með reglu og friði, heldur í
sérstakri köllun Jesú Krists, er hann
kallar lærisveina sína til postula til
232
þess að gegna þjónustu predikunar-
embættisins. Þannig er prestsstarfið
postullegt m. t. t. hlutverks síns oð
innihalds.
Fyrir starf þess verður söfnuðurina
að votti Jesú Krists, heilögu presta'
félagi. Og úr því koma þeir, sem hsefin
eru og fúsir til þjónustu predikunar-
embættisins í prestsembættinu, sen1
síðan er falin eftir mannlegum leið'
um sérstaklega þjónusta þessa em'
bættis. [Brunstád, bls. 133]
Og hér verður einnig Ijóst, hvers
vegna prestur eða biskup er látinn
staðfesta köllun prests til safnaðar 1
vígslu. Það er vegna þess að þannið
er undirstrikað, að presturinn er kali'
aður til starfa I söfnuðinum I umboð'
Krists og ekki safnaðarins.
Þannig hefur kirkjan, söfnuSurit111’
valiS oss úr sínum hópi til þess
leiSa hana i umboSi Krists.
Það er margt fleira, sem segja m^1
um skilning hinnar evangelisk'lú1'
hersku kirkju á prestsstarfinu, e(1
þetta verður að nægja.
Þennan skilning gera játninguff]&f
kröfu til aS grundvalla á heilagri r'tn
ingu, og skulu hér að lokum nefnd|r
nokkrir staðir I ritningunni til viðbótar
þeim, sem þegar hafa verið nefndir
og játningarnar byggja á.
Má þar nefna orð Krists í Jóh. 2 ’
21. þar sem segir: „Eins og faðir'n^
hefur sent mig eins sendi ég líka yður g
Og orðin í Matt. 28. 19—20:
því og kristnið allar þjóðir, skírið P
til nafns föðurins og sonarins og
híhs
heilaga anda og kennið þeim að ha1
allt það, sem ég hefi boðið yður- ^
Þá má nefna orð Páls I II. K°r'
18—20: „En allt er frá Guði, sem s
sett'