Jörð - 01.12.1931, Síða 116

190
HUGREKKI BARNA
[Jörð
þess, að foreldramir byg'gja á því allan metnað sinn og
vonir; ætlast að vissu leyti til of mikils af því; allt snýst
þá um að vernda þenna fjársjóð, láta hann helzt eiga ekk-
ert á hættu. Stundum kemur enn til önnur ástæða, er
bætir gráu ofan á svart. Tillit til fjárhags hefir komið
foreldrunum til að verjast fleiri börnum en einu; svo
voru þeir metnaðarlitlir og svartsýnir, huglausir. Er þess
ekki að vænta, að einkabarn slíkra foreldra verði upp á
marga fiska.
Barni er ávalt fyrir beztu að alast upp með líkum sín-
um; af því öðlast það félagsanda, lærir samvinnu. Það
þarf þá heldur ekki allt af að líta upp fyrir sig. Ein-
göngu í félagi jafningja nær hugrekki alhliða þroska.
Hugrekki verður ekki ræktað nema í reynd, og undir-
staða alls hugrekkis er hugrekki félagslegs eðlis — hug-
rekki í samlífinu við aðra.
Allra seinast skal það tekið fram, að hugrekki og sam-
lyndi lærist ekki nema af mönnum, er sjálfir hafa það til
að bera. »Hver dregur dám af sínum sessunaut.« Það er
maðurinn, er hefir hugdirfð til að skapa, sem beztur er
kennari. Hugrekki berst mann frá manni eins og hug-
leysið. Ef að vér varðveitum og ræktum vort eigið hug-
rekki, þá munum vér verða næstu kynslóð að liði til hins
sama — og má þá vera að lærisveinninn verði kennaran-
uin fremri.
. Ritgerðin
■ »H U G R E K K I B A R N A« kemur oss skemmtilega
til stuðnings í staðhæfingu vorri um, að markmið al-
mennra skóla ætti að vera ræktun, þrosknm mannsins sem
manns — mannfélagsmeðlims, — ræktun manngildis
hinnar uppvaxamdi kynslóðar alþýðu — ekkert minna eða
þrengra eða yfirborðslegra en þetta. Það er fljótséð, að
þrjár höfuðkröfur dr. Adlers hljóta uppfylling í þessu