Leiftur - 01.01.1915, Síða 18

16
L E I F T U R
jarðsyngja barnið seinna í vikunni. Taldi eg hann þá á,
að láta jarða það með liki Þórarins heitins, því eg vissi
að hann hafði verið stakur barnavinur i lifinu. Fór það
og í sömu gröf og hann á þeim stað, er Guðrún sá
litla Ijósið liera yfir, er var lil hliðar við hið stóra.
Nokkrum dögum eflir jarðarför þessa vitjaði eg
móður barnsins (Bjargar Asgrimsdóitur að nafni). Sagði
hún mér þá frá einkennilegri draumsýn er fyrir hana
hafði borið, skömmu áður en liún ól barnið. Það bar
til litlu fyrir hádegisbilið 21. febr. að mikill svefn sótli
á hana venju fremur. Lagði hún sig þá út af á legu-
bekk undir glugga á austurhlið hússins hennar. Varla
var henni horfið minni, er hún þóttist lita út um
gluggann suður til kirkjunnar, sem veit rétt við og er
örfáa faðma frá húsi hennar. Sér hún þá geislavöndu
tvo stafa út um kirkjugluggann að sunnanverðu, og
teigja sig í áttina að Desjarmýri. Þóltisl hún sjá
að þeir stöfuðu l'rá tveimur ljósum eða Ijósgjöfum i
kirkjunni sjálfri, öðrum stærri, en öðrum minni. Hún
lá þá á sæng, er barnið hennar var jarðað, en gat að
eins litið út um gluggann, er farið var með kisturnar
frá kirkjunni. Sá hún þá að farið var með þær ná-
kvæmlega sömu leið og geislavendirnir höfðu lilvisað í
draumsjóninni. Fanst henni það einskonar hugfróun í
söknuði sinum, er hún horfði á eftir líki andvana
barnsins sins er það hvarf burtu frá henni, eftir þessari
áður lýstu ljóssins braut.
Leiöarljósiö.
Sögn Níelsar Guönasonar á Valshamri á Mýrum.
Árið 1913, hinn 29. ágúst, vorum við á Valshamri á
Mýrum að flytja votaband þá um daginn. Um kl. 11
að kveldinu var hestunum slept. Voru þeir látnir fara
norður fyrir túnið og hleypt út á braut, se.n lá þar
vestur i Holtin.