Leiftur - 01.01.1915, Qupperneq 49

L E'I F T U R
47
Sokkurinn.
Síðast í des. 1914 lét Munda plögg út til þerris. Yeður
var nijög hvast. Þegar plöggin voru tekin inn, vantaði
sokk af Jóni föstursyni okkar hjóna. Leitað var að
honum kringum bæinn og þar, sem líklegast þótti, en
árangurslaust. Næstu nótt á eftir var Munda á danz-
skemtun og vakti alla nóttina. Næsta kveld á eftir var
hún því venju fremur þreytt og syfjuð. Stuttu eftir að
hún var sofnuð, segir hún:
»Gunna mín! Sæktu fyrir mig sokkinn af honum
Nonna litla. Mamma þín er svo ergileg, sem von er,
yfir því að missa nýjan sokk. Gerðu það, Gunna mín.
Sæktu hann«.
Svo itrekaði Munda þetta aftur, og með fleiri orðum,
alveg eins og í vöku hefði verið. Ingibjörg sjrstir mín,
sem heyrði á þetta, segir við Guðrúnu dóttur mína:
»Spurðu hana eftir sokknum«. Guðrún gerir það og þá
segir Munda:
»Hann er niður hjá bátunum. Ekki samt hjá stóra
bátnum, og ekki skektunni, sem hvolfir, heldur rétt
undir hliðinni á hinni skektunni«.
Morguninn eftir fór Guðrún niður að bátunum og
fann sokkinn nákvæmlega á sama stað og Munda sagði
til hans.
Gleraugun.
í síðastliðnum septembermánuði týndust gleraugun
min. Var þeirra mikið leitað og fundust þau ekki. Eg
hafði farið til kirkju rétt áður en eg saknaði gleraugn-
anna. Hélt eg þvi helzt, þegar öll leit reyndist árang-
urslaus, að eg hefði gleymt þeim á kirkjustaðnum.
Rétt eftir þetta fór Munda vestur á Hellissand, lil að
heimsækja foreldra sína. Var hún í þeirri ferð um þrjár
vikur. Þegar hún kom heim segi eg við hana: