Prestafélagsritið - 01.01.1931, Qupperneq 210

196
Kenning kristind. um Guð. Prestaféiagsritio.
þeir örvæntu um hann. En frumkirkjan fékk nýjan þrótt til
þess að sigrast á syndinni við dæmi Krists, dauða og upprisu.
Þannig rættist fyrirheitið, sem Jesús hafði gefið lærisvein-
um sínum samkvæmt frásögn Jóhannesarguðspjalls. Skilnaður
hans við þá varð þeim til góðs, af því að þá kom huggarinn
til þeirra, veitti þeim skilning á lífi hans og kenningu og leiddi
þá í ullan sannleika. Postularnir skildu það þegar frá upphafi,
að við Hvítasunnuatburðinn rætlist von, sem mátti rekja til
spámanna Hebrea og sálmaskálda. Þeir fundu það, að þeim var
falið að miðla öðrum þeirri gjöf. Þeir skírðu Kornelius og vini
hans, er þeir sáu, að þeir höfðu fengið heilagan anda. Þeir
tóku nýjar ákvarðanir og skírskotuðu þar til valds andans.
Andinn hafði veitt þeim frelsi og djörfung með mætti sínum.
Þessi kraftur er ekki einskorðaður við innri mál kirkjunn-
ar, heldur á hann erindi til alls heimsins. Andinn vill leiða í
ljós sanna merkingu syndar, réttlætis og dóms með þvi að láta
birtuna af opinberun Krists leggja á heiminn. Heimurinn hefir
sínar hugsanir um öll þessi mál og keppir að sinum eigin hug-
sjónum, en þar verður ekki komist að sannleikskjarnanum
fyr en þau hafa verið borin saman við kenningu Krists með
helgun og upplýsingu andans.
Bölið í heiminum hefir virzt og virðist mörgum enn eyða
trúnni á Guð kærleikans. Vér trúum því, að æðri þekking muni
komast að þeirri niðurstöðu, að siðferðilegt böl að minsta kosti
standi í sambandi við frjálsræði mannsins. Svo langt sem sjón
vor nær, gæti ekki verið til án valfrelsis heimur af andlegum
verum, sem megnaði að elska Guð aftur á móti. Þar sem hið
illa gæti alls ekki verið til, væru aðeins vélbrúðir í ríki Guðs.
Það gæti ekki verið ríki frjálsra anda. Eins og Kristur kendi,
erum vér verur með fuliri ábyrgð, sem þjónum Guði bezt með
því að berjast gegn hinu illa. Vér gleymum því ekki, að Páll
postuli, sem þekti vandamálið um hið illa, boðar enga beina
lausn frá því. Það hefir að skoðun hans áhrif á allar skepnur,
eins og mannkynið. Hann horfir fram til þess, er fyrirætlun
Guðs nær fullkomnun, þá fyrst verður vandamálið leyst.
Uppgötvanir síðustu tíma á stærð stjörnugeimsins hafa hert á
því, hversu reikistjarnan, sem vér lifum á, sé auvirðileg. Og
margir draga af þvi ályktun um smæð mannsins í augum Guðs.
Vér finnum, að þar er verið að blanda saman gildi efnisins og
siðgæðisins. Gildi mannsins í Guðs augum byggist á andlegum
hæfileikum hans og sérstaklega á því, að hve miklu leyti hann
megnar að komast í samfélag við Guð.
Maðurinn hlýtur sem andleg vera að leita Guðs í bæn. En