Syrpa - 01.10.1915, Blaðsíða 123

Syrpa - 01.10.1915, Blaðsíða 123
SYRPA, III. HEFTI 1915 185 urt hafi minst hans á þessa leið: “Til eru augnablik, jafnvel í ófriði, ])á er hermaðurinn heilsar óvini sínum með sverðinu, í stað þess að höggva því til hans, og eitt af þeim augnablikum var, þegar Roberts lávarður dó!” Roberts lávarður var hvasseygur og snöfurmannlegur, ágætur reið- inaður, en lítill vexti. Því var ]iað einu sinni, er maður nokkur mjög langur, ætlaði að gera gys að honum og sagði: “Eg hefi oft heyrt talað um yður, en—(og hér skygði hann hönd fyrir auga og rýndi) eg hefi aldrei séð yður.” En þá svaraði Roberts lávarður: Sá er munurinn að eg hefi oft séð yður, en aldrei heyi t yðar getið!” Roberts lávarður var miaður dreng- lundaður, enda trúði liann jafnan öðrum mönnum til drengskapar, Pierre Gaultier de Varennes de la Verendrye, var hinn (yrsti livítra manna, er gjörði tilraunir með að komast alla leið til „western sea“,meðþví fara þvert yfir meg- inland Noröur-Ameríku. Leiðangur sinn hðt liann fyrir 184 árum, hinn 8. dag júhímánaðar, 1731 fráborginni Montreal. Alls voru í förinni um fimm tigirmanna, þar á meðal synir hansþrír. Ferðingekk all velí fyrstu, en síðar áttu þeir við margvíslega örðugleika að stríða. Ovin- veittir Indíánaflolckar gerðu þeim þrá- sinnis óskunda, og í þeim viðureignum misti liann nokkuð af mönuum sínum. Eftir langa og harða útivist náði La Verendrye Winnipeg vatninu, og sætti hann við það vonbrigðum eigi all litlum, er hanu fann þar tært stöðuvatn í staðinn fyrir hipn fyrirhugaða “western sea“, sem að skildi Vestur- og Austurálfu, Eftir þrettán ára þrautir og baráttu, sneru þeir félagar til baka um fjöll og og aflaði það honum hvervetna vinsælda. Liðsmenn lians trúðu á hann eins og goð, en óvinir hans þorðu ekki annað en láta hann njóta sannmælis. Þegar Cronje Búafor- ingi gafst upp, bjóst hann við að verða skotinn, en lávarðurinn tók hlýlega í liönd honum og sagði: “Þér hiafið sýnt ágæta vörn; hún verður yður til sæmdar.” Á efri árum gaf Roberts lávarður sig nokk’uð við ritstörfum. Árið 1895 kom út bók eftir hann um Wellington, sem hlaut mikla hylli, og önnur 1897, sem liann nefndi “Ejórtán ár á Indlandi.” Ilann dó sonlaus, einkasonur hans féll í orustu í Suður-Afríku, og erflr því afsprengi dætra hans lávarðtignina. flrnindi. Höfuðtilgangi ferðarinuar náðu þeir ckki. En La Verendrye var fyrstur hvítra manna, er steig fæti á hæðirnar meðfram fljótunum í Saskatcliewan og ferðist um, þar sem nú er hið frjósama Manitoba-fylki. Skotskur maður.Alexander MacKenzie að nafni, komst fyrstur manna, árið 1793 yflr fjöllin, og alla leið frá liafi til liafs.— Hefðarkona i herþjónustu. í uppliafi hins mikla ófriðar, er nú geysar um Norður-álfuna, gekk liefðar- kona ein, Kondasheva að nafni í Kó- sakkaliðsveit; hafði maður liennar veyið í þeirri liinni sömu herdeild fyrir nokkr- um árum. Tvisvar sinnum hlaut hún sár allmikil í mannskæðri orustu í Austur- Prússlandi. í viðurkenningarskyni fyrir dngnað og frækilega framkomu, hlotnað- ist henni kross hins helga Georgs. Fyrir skemstu var liún kjörin til forystu yfir Kósakkasveit í Uralfjöllunum. Ríkið hefir heitið henni eftirlaunum, er gilda um embættismenn hersins.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Syrpa

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.