Nýjar kvöldvökur - 01.10.1934, Blaðsíða 9

ÁSGEIR UNGI
151
»Já! — Kom inn! Þakka þér fyrir,
drengur minn. Ég skal skila körfunni
með dótinu, þegar ég kem í morgunkaff-
ið kl. 6 í fyrramálið! Hérna eru fáéinir
aurar handa þér... Sæll!
Svona Ásgeir. Taktu nú upp úr körf-
nnni og réttu mér bollann, eins og ég
væri gestur þinn. Fyrirgefðu að ég má
-ekki vera að þessu öðruvísi! Hægri hend-
in má ekki vita, hvað sú vinstri hefst að!
— Munninn og vinstri hendina get ég
helgað þér — og kaffinu! En hægri
höndin og hugurinn er háður heimsstyrj-
öldinni og blaðinu. Hér verður maður að
haga seglum eftir vindi, lasm! Og mað-
nr fær svei mér æfingu í því á þessum
tímum«.
»Verðurðu ekki þreyttur á þessum sí-
felldu nætui*vökum?«
»Ojæja. Maður venst því. Og auk þess
er svo mörgu að sinna. Margt ægilega
nýstárlegt á hverri stundu, svo maður
gleymir öllu öðru — lifir með í háspenntri
eftirvæntingu og ótta, sem tekur allan
huga manns og spilar á hverja taug.
Jæja, Gerum nú svo vel! Borðaðu nú
vel og rækilega! Það er ekki víst hvenær
þú færð nýjar rjómavöfflur næst! — Og
svo skaltu sofa vel og rækilega í nótt
undir ferðina. Ég skal hringja til þín í
fyrramálið kl. hálf sjö, áður en ég fer
heim, svo að þú hafir tíma til að dóta
þig og komast á stöðina í tæka tíð. —
Mundu nú að fara varlega — og gefðu
þig' ekki mikið að ókunnugum og útlend-
mgum — að óreyndu. Það er misjafn
sauður í mörgu fé um þessar mundir,
'enda verður mörgum hált á því!«
»Þakka þér fyrir kaffið!«
»Verði þér að góðu!«
»Heyrðu, viltu gera mér greiða, um
ieið og þú ferð heim! Yfirlögregluþjónn
Sundvor hefur næturvörð á Torginu um
þetta leyti. viltu biðja hann að hringja
til mín um miðnæturleytið, t. d. kl. hálf
eitt. — Þakka þér fyrir!
Jæja, vertu nú blessaður og sæll, og
góða ferð! Ég vona, að allt gangi þér
sem allra bezt! — Já, það er satt, meðan
ég man: — Láttu mig fá utanáskriftina
hennar mömmu þinnar, áður en þú ferð.
— Það gæti gleymzt síðar. — Þakka þér
fyrir! •— Mundu það nú að þú ert einka-
sonur hennar, — og að hún er orðin
ekkja! — Það er réttast að vera við öliu
búinn á þessum tímum. Ekki sízt á sjó!«
»Nei, ekkert að þakka, Ásgeir. Ég hef
gert minna fyrir þig en flesta aðra landa,
sem hingað hafa komið í atvinnuleit —
eöa hamingjuleit. Þakka þér sjálfum
fyrir alla skemmtunina, sönginn þinn,
gleðina! Þú hefir verið mér lifandi
kveðja æskunnar — alls þess, sem ég
ann heima! — Og það hefur glatt mig
ósegjanlega á þessum gleðisnauðu tím-
um. Það er því ég, sem skulda þér, en
ekki öfugt!«-------
»Góða nótt!«
»Góða nótt!«
»Halló! Já! »Dagblaðið« hérna! —
Síminn gall við í sífellu. úr öllum áttum.
Fréttir og fyrirspurnir á víxl um við-
burði, sem gerðust á hverri stundu alveg
inn að landamærunum: Fallbyssudunur
utan af Norðursjónum, sprengidufl á
reki í skipaleiðinni. Zeppelin á norður-
leið vestur af útsíra. Símskeytin frá
fréttastofunni komu í hrönnum með
hálfrar stundar millibili. En þá leiðina
komu nú orðið engar merkar fréttir né
nýstárlegar. Það var þetta sama gamla,
sem maður var orðinn svo vanur við hátt
á þriðja ár, að það var fyrir löngu hætt
að »hrífa«. Smá átök á austurvígstöðv-
unum og ísonzó-línunni. »Tíðindalaust á
vesturvígstöðvunum«. — Aðeins fáeinar
vængskotnar flug-vélar. Nokkur hundruð
mannslíf. Nokkur tár í viðbót við hafið
mikla. Og hjartablóð nokkurra ung-