Nýjar kvöldvökur - 01.10.1934, Blaðsíða 30

172
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
um nokkuð rórra, en þó var ástand hans
alltaf hið hönnulegasta, því hann var
með fullu ráði og gat gert sér ljóslega
grein fyrir, hvílíka ógæfu og bölvun á-
girndin hafði ollað honum. Eftir nokkr-
ar vikur leysti dauðinn hann frá þess-
um þjáningum. Anna stóð nú alein í
heiminum, en Vilhelm studdi hana með
ráði og dáð. Til þess að yfirgefa hana
ekki, hætti hann við þá fyrirætlun sína
að verða sjómaður, og gekk á verzlunar-
skóla til þess að búa sig undir kaup-
mannsstöðuna. Einn vinur föður hans
sáluga varð fjárráðamaður, bæði hans
og önnu, og efni þeirra voru í höndum
ráðvands manns. Vilhelm gleymdi ekki,
hvað hann átti Tom upp að unna. Þegar
karl lét það í Ijósi við Vilhelm, að sig
langaði til að eiga veitingahús nálægt
höfninni, þá bað hann fjárráðamann
sinn að uppfylla þessa ósk karls á sinn
kostnað, og var það auðsótt. Án vitundar
gamla Toms var nú reist skrautlegt
veitingahús í nánd við höfnina, og út-
búið með öllu því tilheyrandi. Nafn-
spjald með áskriftinni »Toms næði« og
akkeri sitt hvoru megin, var fest upp
yfir dyrnár. Vilhelm hafði í laumi lagt
það undir við marga háseta að fylla veit-
ingasalinn sem gestir og hafði lofað
þeim ókeypis veitingum; síðan sótti hann
gamla Tom, til þess að drekka með hon-
um eitt glas af groggi«.
»Ég hef uppgötvað nýtt veitingahús,
þar sem vel er veitt«, sagði hann. »Nýir
vendir sópa bezt«, svaraði Tom. »Ég get
ekki lofað skipið fyrr en það hefir farið
góða ferð, og alveg hið sama á sér stað
um nýtt veitingahús«.
Þegar þeir komu að veitingahúsinu og
Tom sá spjaldið yfir dyrunum, undrað-
ist hann mjög, án þess að honum dytti
þó nokkuð í hug, að hann sjálfur stæði
í sambandi við það.
»Vilhelm«, sagði hann, »það er sannai*-
lega góð hugmynd að kalla þetta »Tom’s
næði«. Og ef mér geðjast eins vel að
grogginu og nafnspjaldinu, þá er ég
hræddur um, að ég leiti hér oftar hvíld-
ar, en nauðsynlegt er«. »Þér getið líka,
Tom, unnt yður hvldar«, tók Vilhelm
fram í«.
Ivarl klóraði sér bak við eyrað. »Það
er nú hálfbölvað að geta unnt sér næðis,
þegar maður veit ekki af hverju á að
lifa«, svaraði hann.
»Það verða einhver ráð með það, við
skulum tala betur um það, þegar við
erum búnir að fá okkur glas af groggk.
Þeir gengu inn í veitingasalinn.
»Góðan daginn, Tom!« hljómaði úr öll-
um áttum frá kunningjum hans, þú hef-
ur hitt réttu leiðina, þú ert viss með að
finna strax nýtt veitingahús, þó að það
standi ekki á þínu sjókortk. »Þarna yfir
dyrunum stendur »Toms næði««, sagði
karl hlæjandi, þess vegna hef ég rétt til
að skoða mig um hér, og mér geðjast vel
að öllu hér«. »Vitið þið hve nýi gest-
gjafinn er?« spurði Vilhelm gestina.
»Hann er enn ekki kominn upp á þilfar,
en groggið er ágætt«, svöruðu þeir. »Nú
jæja, þá ætla ég að sýna ykkur hann«,
sagði Vilhelm. »Hann heitir Tom og
stendur hérna«.
Karl horfði gremjulega í kringum sig.
»Slepptu þessu heimsku gamni, Vilhelm«,
sagði hann.
»Það er ekkert gaman, Tom«, svaraði
Vilhelm, »ég á yður óendanlega mikið að
þakka, og þar eð þér létuð þá ósk í Ijósi,
að eiga dálítið veitingahús, þá lét ég
byggja þetta handa yður. Allt hér er yð-
ar eign, og það skyldi gleðja mig, ef yð-
ur líkaði það«.
Og nú fékk hann að sjá það, sem hann
hafði ekki búizt við að væri mögulegt.
Karl stóð þar sem steini lostinn og
titraði á beinunum, hann baðaði út hönd-
unum og gat ekki fengið orð yfir það,