Ný dagsbrún - 01.01.1904, Blaðsíða 34

Ný dagsbrún - 01.01.1904, Blaðsíða 34
28 NÝ DAGSliRÖN. þvf, að Jehrtva vildi fá uppfyllingu þcss loforös, — mjffg sterklifandi trö á því, — sem kom honum til að standa við það; en sú trúarhugmynd ísraelsmanna um guð, sem lá til grundvallar fyrir þessu heitorði, var hvorki göfgandi nje skynsamlcg. Það var cinkadrtttir Jefta, sem mætti » honum fyrst þegar heim kom, og þegar Jefta barst sem verst af yfir þeirri glöpsku sinni, að hafa gjört þetta hcit, þá var trúarþrek stúlkunnar sjálfrar svo mikið, — svo lif- andi, — að hún hughrcysti föður sinn og áminnti hann um að svfkja ekki loforð sitt við guð. Hún baðst að eins cftir tvcggja mánaða fresti, og svo var henni fórnað á alt- ari Jchrtva scm brennifrtrn, eins og fuglum og sauðkindum var venjulega frtrnað. Það var lfka lifandi trúarhugmynd sem kom Hákoni Hlaðajarli til þess að frtrnfæra Erlingi syni sfnum, sjcr til sigursældar í Jómsvfkingabardaga, cn ckki ætti neinn maður að mæla þcim trúarhugmyndum brtt, scm geta af sjer þess konar guðsþjrtnustu, hvort heldur þær trúarhug- myndir cru hcbreskar, skráscttar í biblíunni, cða norrœn- ar og skráscttar í íslenzkum fornritum. Það kemur öllum mönnum saman um það, að þær blrtðfrtrnir, þar scm mcnn fórna sjálfum sjer eða nánustu ástvinum sfnum, sje rtrækt kcnnimerki um lifandi trú, en það eru víst ckki allfáir menn, sem efast um að það sje nokkurntíma skynsamleg eða göfgandi trú. Þeim hinum sömu cr það einnig mjög rtgcðfcllt, að vita það athæfi til- einkað guði, scm þeir hneykslast á hjá mönnum ; — það athæfi scm þeir hneykslast svo á hjá mönnum, að þcir hafa það, scm sjerstakt brennimark, sem í þeirra augum stimplar þá menn villimenn, scm slfkt fremja, til aðgrcin- ingar frá þcim mönnum, scm vaxnir eru upp úr slfku villimannsástandi. Alltum það bcrsú frtrnin, scm næst manninum geng-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90

x

Ný dagsbrún

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ný dagsbrún
https://timarit.is/publication/512

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.