Ný dagsbrún - 01.01.1904, Qupperneq 35

TILGANGUR HINS (ÍNÍTARISKA KVRKJUFJELAGS.
2 9
ur órækasta vitniö um það, að traust mannsins áþeim huj-
myrtdum sem hann tríiir, sjc jafn óbifanlegt eins ogtraust-
iðáþcim hugmyndum sem hann þekkir, og af þvf, hversu
mikil áhrif tröarhugmyndirnar hafa á athæfi mannsins,
má marka það, hversu lifandi og fdlskvalausar þær eru.
Allir þeir, sem vilja iáta trúna hafa áhrif á lífemi manna,
œskja fyrst og fremst eftir lifandi trú, œskja cftir trú,
sem sjc sterkur starfskraftur f hugarfari mannanna, því að
af hugsuninni verður hfíndin að stjrtrnast. ,,I?yrir andans
framför eina fólksins hönd cr sterk“.
SKVNSAMLEG- Eitt atriðið f tilgarigi vorum er það,
AR TRtÍAK' að vekja og viðhalda skynsamlegum trúar-
HUGMVNDIK. hugmyndum, þeim hugmyndum, sem ckkí
tvískifta cöa margskifta voru andlcga Iffi með sffelldum
mótsögnum. Trúarhugmyndirnar cru hverjum einstökum
manni skynsamlegar, svo framarlega 3em honum sjálfum
virðast þær vera í samrœmi við sfnar þekkingarhugmynd-
ír. Þegar rnanninum virðist einhver af sínum trúarhug-
myndum koma f bága við þær hugmyndir, sem hanri'er
fullviss um að hann þekki rjcttilega, þá fer hánn að efast
um árciðanlegíeika þeirrar ti'úarhugmyndar, og þá deyr
trúin, scm á þessari hugmynd byggjst.
Það er hið almennasta f veröldinni, að lærðustu mcnn
hverrar þjóðar útbreiði það meðal almennings, sem viður-
kennt er sem árciðanleg þckkingáþeirri eða þeirri öldinni.
Svo verður það álit fjöldans, að þær trúarhugmyndir, sem
lærðu mennirnir halda fram að sje f samrœmi við þekking-
una, sem þeir hafa verið að útbreiða, þær sje f raun og
veru cins og sifkir mcnn halda fram. Menn byggjaþann-
ig allajafna á grundvclli annara, scm þeir álíta að sje sjer
lærðari menn, og hafa þvf fáir cða cngir algjíirlcga sjálf-
stæðar trúarskoðanir, en svo lengi sem maður tckur skyn-
semi kennara1 síns gilda sem mælikvarða f stað sinnar eig-