Ný dagsbrún - 01.01.1904, Qupperneq 36

3o
NÝ DAGSBRÖN.
in skynscmi, J»á gctur trúin verið virkilega lifandi tríi.
íJctta kcmur til af þvt, að það cr cindregið álit lærisvcins-
ins að hugmyndirnar sje skynsamlegar, þðtt hann hafi
ckki sjálfur nðgu mikinn færdðm til að sýna hvernig þvf
sjc varið.
Vcrði lærrsvcinninn aftur & mðti fyrir þvt, að rcka
sig &, — finnist honum cinhvcr trúarhugmynd kennara
síns koma svo hraparfega t búga við þær þekkingarhug-
myndir, scm hann cr fyllilcga sannfærður um að sje rjett-
ar, að hann gcti ckki stiilt sig um «ð vefcngja úrlausn
kennarans sjálfs ú mdtsögninni,—þ& vcrður honum ðumflýj-
anlcgt að játa það, t það minnsta með sjáífum sjcr, að sjer
finnist þessi tráarhugmynd ckki vera skynsamieg. Þegar
svo cr komið, má það cinu gilda hversu oft og átakanlega
lærisveinninn játar það, að hann sjc kennara stnum sam-
þykkur, — sama hversu mörg ytri kcnnimerki hann leit-
ast við að sýna um það, að hann áiíti tröarbrögð sfn jafn
skynsamíeg cins og áður en hann rak sig A mðtsögnina ;—-
það kemur ailt fyrir citt, svo lengi sem hann kemur ekki
trúarbrögðum sfnum aftur f samræmi við þckkingu síueu
Þvf lengur seni hann gcngur með tvfskiftu hugarfari, því
þykkri verður hræsniskuflinn scm honum finnst hann vcrða
að klæða sig f, og því vcrri maður vcrður h&tm f augum
sinnar eigin samvizku þðtt hann ekki segi nokkrum tnanni
frá þvf. Það hefir verið mörgum manni átakanlegt að færa
sig 6r þcssum kufli; cnnþá átakanlegra að færa sig ár hon-
um, hcidur cn hitt ficfði nokkurn t/ma orðið, að verjast
því að vcfja þcim kufli utan um sig. Sókratcsi var í lófa
lagt að komast hjá eiturbikarnum, cf hann hcfði viljað
slaka svolftið til fyrir manna sjönum, en af því hann fyrir-
leit alla slfka hrœsni, skipa kristnu þjrtðirnar honum þann
dag f dag allra manna fyrst á bekk með Kristi sjálfum.
Þcir sem verjast hrœsniskuflinum, fá ómcngaða viður-