Ný dagsbrún - 01.01.1904, Qupperneq 42

N-í DAGSIJRtfN.
36
íngar Jesú Krists, scm allar voru dregnar fit úr hinni líf-
andi, starfandi núttúru, liljunum, fuglunum, munnunum#
og á hinn bóginn brcytiþrdunarkcnning vorrar eigin aldar,
ífem daflátaníega gjurir sjer far um að rekja hina eilífu ab
heimskeðju, frá cinu stigi til annars, án þcss að láta nokk-
tirn hickk öútskýrðan. I’au er gjö'rð ftarleg tilraun til að
rekja feril lffskraftarins í hinum óteljandi frumuguum, scm
hnettirnir myndast af. Svo er gaumgæfílega fhugað sam-
band þessara hnatta og hnattakerfa hins óendaniega ríims.
Svo er barist við að rannðaka allar hinar dásamlegu mynd-
ir, sem starfskraftur alheimsins birtist f á vorum hnetti,-
f>að cr leitast við að skilja afstú'ðu loftsins við jarðvcginn
með .ullu þvf sem 1 honum þroskast; leitast við að skilja
afstuðu jurtanna við dýrin, og afstöðu cins dýrsins við ann-
að, eins fjelagsskaparins við annan. Það er að endingn
sjerstök áherzla lögð á það, að skilja samvinnuna milli hins
and.lega og hins Ifkamlega eðlisfars tilverunnar, cins og
það kemur sjerstaldcga fram í meðvitund mannsins. I>eg-
a,r, því er lokið er farið að líta yfir fcril mannkynsins á
jörðunni, og þá verður margt Ijóst, sem áður var í myrkr-
unum hulið, ýmist grafið djúpt / iðrum jarðaririnar eða
glcymt innan um æfagamlar menjar, í fylgsnum ogskúma-
skotum. Þegar allt slíkt cr komið fram í dagsbirtuna fara
menn-að átta sig á því, hversu margt hcfir verið mishermt
og orðum aukið af þvf, sem áður Iicfir verið brýnt fyrir
oss, að bera lotningu fyrir, scm áreiðanlegum sannleika.
J>á sjáum vjer hversu rangt cinni og annari þjóðinni hcfir
vcrið gjört til með óverðskulduðum sleggjudómum, sem
felldir hafa verið af óvinaþjóðum þeirra, og sem teknir
hafa verið trúanlegir af eftirkomandi kynslóðum.
Allt þetta cykur vfðsýni mannssálarinnar, kennir
henni að lesa betur það, sem áður hefir verið lesið eins og
i draumi. Sagan verður skýrari og óhlutdrægari og rjett-