Ný dagsbrún - 01.01.1904, Síða 48

42
Nv DACSISktJN.
I>;ið blandast.vfst cngum Iiugur um, að þctta og anil-
að þcssu Ifkt beri vottum það, að skynsemin sje að heimta
rtskcrt úrskurðarvald f þvf, sem að trúmálum lýtur, og farin
að bcra það fyrir borð, sero ekki samrýmist henni, og þrt
maður skyldi nú kalla það svo; að brcytingarnar, sem á að t
gjöra á þessari trúarjátningu, ættu að miða að þvf, að sam-
rýma hana ritningunni cnn betur cn áður, þft breytist múl-
ið-ekki mikið að hcldur, cins og sfðar vcrður sýnt, og sízt
af iillu dregur það úr gildi þcss sannlcika, að það sjc bæði
rtráðlcgt og hœttulegt að slá þvf föstu sem algildandi sann-
leika og rtyggjandi lögmáli, scm ckki verður sannað mcð
skynsamlegum rökum. Hin gamla trúarjátning er álitin
röng, og hún cr þá annaðhvort röng, af þvf hún kcmur f
bága við skynsamlega hugsun, eða af þvf hún kemur í
bága við ritninguna, cða af þvf hún kemur í bága við
hvorttveggja. Ef hún er röng af þvf hún kemur f bága
við skynsemina, þá sannar það, að skynsemin cr orðin
drtmari í málinu. Ef hún er röng af því að hún kemur í
bága við ritninguna, þá sýnir það, að sú þýðing scm
menn lögðu f ritninguna, þegar hin gamla trúarjátning var
búin til, var röng. Ef sú þýðing var röng og þurfti end-
urbrttar, hvaða vissu höfum vjer þá fyrir þvf, að hin nýja
þýðing verði svo rjett að hún þurfi ekki endurbrttar. Ef
trúarjátningarnar þurfa alltaf smámsaman að breytast og
endurbœtast, hvað cr þá orðið um áreiðanlegleik þeirra?
Megum vjer þá ekki enn spyrja mcð Pílatusi: ,,hvað er
sannleikur ?“ og með þá spurningu á vörunum fara aðþýða
ritninguna á ný við ljös skynseminnar? Þrt ritningin væri
full af sannleika og ckkcrt ncma sannlcikur, þácr það ckki
nrtg. Vjer vitum að það cr til sannleikur, vjer vitum
að f tilvcrunni er einhver sannleikur, cn það cr ckki nœgi-
legt að það sje t i 1 sannleikur, nje heldur er nœgilegt að
vita hvar maður á að leita að honum. Maður verður að fá