Ný dagsbrún - 01.01.1904, Qupperneq 64

58
NÝ DAíiSllRÖN.
fyrirlestrarsalur þar scm vísindi*og heimspeki leggjast íi
citt f að le.'ðbeina mönnum í tríimálum og öllum öðrum
málum, sem náð vcrður til; að hún á að vera nokkurskon-
aralmennur háskóli,sem gefurþá frœðslu, sem hjálpsamleg
er. Og það cr komandi sft tfð, að það gctur engin kyrkja
þrifist, nema hún standi á þesskonar grundvelli.
I>að cr þetta, sem fyrir frftrúarmanninum vakir al-
mennt, og það, sem hann er að leitast við að vinna að.
Hann hugsar ckki, að helgidömurinn sje grafinn í jörð á
vissum stöðum, heldur að hann sje grafinn bæði f jörð og allt
annað alstaðar, og að það sje skipun til mannsins og
skylda hans við sjálfan sig, að leita að honum, leita að upp-
lýsingu. Og sá prcstur, sem hann felur á hendur að flytja
sitt mál, má ekki gjöra greinarmun málefna cða útilykja
sig fyrir neinu, sem er mannfjelagsins velferðarmál, hvort
sem það er trúmálalegs, vísindalcgs, stjórnmálalegs eða
verklegs cðlis, heldur taka þátt í þeim eins og kostur er á,
leitandi sannleikans, — lcitandi þess, sem sje gott fyrir
manninn, þvf það,sem er gott fyrir manninn.það er mann-
inum sannleikur. I’að cr í þesskonar samvinnu, gangandi
út frá þvf, að skynsemin hafi verið gcfin oss fyrir leiðar-
vísir, að vjcr únftarar spyrjum, viðvfkjandi hverju sem er,
hvert stcfnir ? og hvers vegna ? og reynum að svara þvf.