Ný dagsbrún - 01.01.1904, Síða 70

NÝ DAOSIJRÖN.
64
kyrkjunnar, að guð hlyti að vera mannkyninu ákafiega
reiður. Guð þurfti þvf að blíðkast, síiyðu þeir, alveg cins
°g guðir heiðingjanna þurftu að blfðkast með fórnum, og
þvf cfý.rmœtari scm fórnin var, því visiari voru þcir um að
guð mundi blfðkaður verða. Þeir (itbjuggu þvf kenning-
una um Krist, scm guðs cingetna son, og ljetu hann fórn-
færa sjíUfum sjcr, cða ljctu guð fórna honum, þvf að guð
stýrir (illum mannannti vcrkum, og ljetu það hcita svo, að
hann hefði borið allar syndir mannanna upp á krossinn.
Þá fyrst gátu menn blfðkað hinn reiða guð og fcngið fyrir-
gcfningu allra sinna synda, cf að mcnn tríiðu þessu. Þarna
er hinn saldausi látirin deyja fyrir hinn seka, og þetta er
guði f hæsta máta þóknanlcgt.—Þctta var kyrkjunnar hug-
mynd um hið æðsta rjettlæti. Eftir borgaralcgum lögum
hcfir þctta æfinlcga vcrið talið scm glæpur, en kyrkjan
gat ekki farið að því Kcnningin um syndafallið var
komin áður, og það varð cinhvcrnvcgin að ráða fram úr
þvf, að allir lentu ckki f cilífri fordœmingu, svo að þctta
varð þá á cndanum cina úrlausnin. Kyrkjan þurfti líka á
cinhvcrri huggun að halda þcgar hún var búin að hrœða
sálirnar mcð vítiskcnningunni, annars hafði hún cnga von
um að halda þjúðunum.
Það Iftur svo út sem fordœmingarkenningin hafi vcr-
ið komin á gang á Krists dögum, því að henni bregður oft
f>-rir hjá honum, cftir frásögn guðspjallanna. Þetta má
sjá í fjallræðunni t.du „Hver scm segir: ’þú guðleysingi,
hann vinnurtilhelvft!sclds,‘“ ogþetta: „Efaugaþitthneyksl-
ar þig, þá sting þú það út —, ef hœgri hönd þfn lokkar
þig til syndar, þá sníð þú hana af, þvf betra cr þjer að
missa einn lima þinna cn að öllum þfnum lfkama vcrði
kastað í helvfti“. Enn þá ljósara verðut' þetta f scyiing-
unni scm skírnin er byggð á: ,,Hvcr,scm trúir og verður
skfrður, sá mun hólpinn verða, cn hvcr,sem ekki. trúir, sá