Ný dagsbrún - 01.01.1904, Síða 74

6$
Nt? DAGSBRtÍN.
undir vængjum kyrkjunnar heyja menn þcssi strfð enn
þann dag f dag. Eða hvcrnig f ósköpunum á það annað
að vera? Og ástand hins borgaralega fjelags ? Jcg held að
fáum blaridist hugur um það, aö það ætti að vcra eitthvað
(iðruvfsi en það er. Jeg ætla ekki að fara neitt út f ofur-
vald auðsins, vemdun eignarrjettarins og hinna rfku, cn
kúgun einstaklinganna, það yrði of langt mál, cn jeg vi!
að eitts bemlct ú það sem s'ínnun þcss, að siðferðislega
rjettlætishugmyndin þar er önnur en hún ætti að vcra.
Ef að metln væru nú vissir um, að þessi hin œðsta
siðgœðishugmynd, um afplánun syndanna þamnig, aðhinn
saklausi Ifði fyrir hinn seka, væri nú sanníeikur; cf að
menn væru f hjarta sfnu óbifanlega vissir um, að þessar
siðferðiskenningar, þessar trúarkenningar kyrkjunnar væru
byggðar á óhrekjanlegum grundvclli ; ef að menn væru
vissir um það.sem þeir bera Krist fyrir, að fyrri mundi himin
og j'irð forganga, cn hiun minnsti bókstafur eða titill lög-
málsins liði undir lok, eða mcð öðrum orðum, áður cn
þessi guðdómlegi innblástur ritningarinnar, sem öll trúin
cr byggð á, yrði ómerkur fundinn ; ef að menn væru viss-
ir um þetta, dbifanlcga vissir, eins og að blrtðið rcnni í œð-
Um þeirra eða að jörðin sjc undir fótum þeirra, þá væri
það sannarlega stór bót f máli, þá væru þeir ailir Irciðar-
legir, ærlegir- mcnn f siðferðislcgu tilliti, og hvcrjum
þeirra, sem er viss um það, honum er það, á mcðan sú
vissa varir, stór bót f ináli, og það jafnvel þó að hin fcg-
ursta siðgœðishugmynd hans sjc ófríð og ranglát og við-
bjóðslcg, þó að hún sjc ósamboðin bæði kærleika og
rjettlæti.
En nú eru það næsta fáir, sem í raun og vcru geta
nú orðið haft sjcr þcssa vissu til afbötunar.
Allur þorri Islendinga, lijer vest^n hafs að minnsta
kosti, tr/íir ckii á guðdómlegan innblástur ritningarinnar,