Nýjar kvöldvökur - 01.07.1943, Blaðsíða 33

N. Kv.
DÆTUR FRUMSKÓGARINS
119
Banderas. „Þessu næst liggur fyrir að koma
okkur í samband við Marano, eins og við
höfum ákveðið.“
Báðir litlu flóttalega í kringum sig.
„Málið horfir að vísu við á annan hátt en
áður,“ hélt Banderas áfram, ,,ef það er rétt,
sem þeir sögðu áðan í bjálkahúsinu."
„Það er hverju orði sannara. Ef saga
þeirra er sönn, að dalurinn sé orðinn þurr,
þá gerist þess ekki þörf að leggja líf sitt í
hættu, við að fara þá leið, sem við eina viss-
um um,“ mælti Gomez.
„Við verðum að finna hina nýju leið og í
öðru lagi verðum við að ryðja úr vegi syst-
kinunum í bjálkahúsinu. Þau verða að
deyja, hvað sem öðru líður." Svipur Bande-
rasar var skuggalegur, þegar hann mælti
síðustu orðin.
„Vissulega verða þau að deyja,“ mælti
Gomez, „en ekki fyrr en Henry hefir sagt
okkur hvar hin nýja leið liggur.“
„Hvernig eigum við að fá hann til þess?“
„Mér virðist það ekki svo vandasamt,“
svaraði Gomez með djöfullegu glotti. „Okk-
ur er kunnugt um, að Henry og systir hans
eru strokuþrælar og að sonur húsbónda
þeirra er sendur á eftir þeim til þess að
reyna að hefta þau aftur í ófrelsisfjötrana.
Og þegar fullyrðing Gousalvos, um að kona
að nafni Donna Valentína hafi falið hon-
um að veita strokuþrælunum eftirför, getur
verið uppspuni einber, hví skyldi honum
þá vera betur treystandi þegar tveir kyn-
blendingar eiga í hlut. Nei, hershöfðingi,
við erum á amerískri grund hér er líf átt-
ungsins einkis virði.“
„Þetta er nú allt gott og blessað,“ sagði
Banderas, „en ég fæ ekki séð á hvern hátt
við getum fengið strákinn til þess að leysa
frá skjóðunni, jafnvel þótt við framseljum
hann og systur lrans í hendur Gousalvos.
Mér lízt þannig á piltinn, að hann muni
frekar láta senda kúlu gegnum höfðuðið á
sér, en að segja það sem honum er þvert um
;geð.“
„Ég hafði líka hugsað mér aðra leið,“
mælti Gomez. „Við segjum Marano alla
söguna og kveljum hann til að láta kyrr-
setja systkinin og gera þeim tvo kosti: ann-
að hvort að þau gæfu allar nauðsynlegar
upplýsingar um Gimsteinadalinn, eða þau
yrðu framseld eigandanum. Strákfjandinn
mun þá verða feginn að leysa frá skjóðunni.
Þegar þeim hefir verið sleppt mun ég sæta
lagi og stytta honum stundir, svo lítið beri
á. Systur hans mun Gousalvo hljóta í sinn
part.
„Þú ert hreinasta gersemi, Gornez!“ mælti
Banderas.
„Við verðum aðeins að forðast að gefa
Marano nokkrar upplýsingar um hvar
Gousalvo er staddur nú. Það gæti auðveld-
lega farið svo, að hann teldi sér hag í að
gera fálagsskap við hann. Og þá sæjum við
okkar sæng út breidda. En með öðrum orð-
um: Hvað ætlast þú fyrir, hershöfðingi, ef
för okkar til Gimsteinadalsins ber tilætlað-
an árangur? Förum við þá ekki til baka til
haciendunnar?"
„Við mundum því miður koma of seint,“
sagði Banderas.
„Við verðum þó að gera tilraun til að ná
Donnu Dolorees úr klólm apacha-indíán-
anna, því eflaust hafa þeir haft liana á brott
með sér.“
„Ég veit ekki, hvort ég kæri mig um að
hætta lífi mínu í svo áhættusamt fyrirtæki.
Árangurinn er vafasamur. Donna Dolores
er að vísu mjög fögur, en þegar við höfum
náð í fjársjóðinn, sem í Gimsteinadalnum
er, en dalurinn er í landareign föður henn-
ar, og þegar indíánarnir hafa rænt og rupl-
að á haciendunni, þá fer ég að draga í efa
að ungfrúin sé svo eftirsóknarverð. Því það
voru auðæfi föður hennar, sem drógu mig
að henni. Það er nóg til af fallegum stúlk-
um, ef um það væri að ræða. Ég hefi eink-
um í huga Donnu Valentínu, dóttur
Tamoraz fyrrverandi tollstjóra. Ef hún er
jafn fögur og hún áður var, þá jafnast hún