Nýjar kvöldvökur - 01.07.1943, Blaðsíða 58

138
BÓKMENNTIR
N. Kv.
furðulíkt og hér á landi, og gróðurskilyrði
trjáa ættu því að vera svipuð, en þarna í
Noregi og Alaska vaxa miklir skógar. Þá er
og gerð grein fyrir þeim árangri, sem þegar
hefir náðzt um ræktun erlendra trjátegunda
hér á landi. Má um hann segja, að hann er
furðugóður þegar tekið ér tillit til allra að-
stæðna. Loks eru taldar upp allmargar trjá-
tegundir frá Alaska og víðar, sem ætla
mætti að yxu liér með sæmilegum árangri.
Er ritgerð þessi öll hin athyglisverðasta. Af
öðrum greinunr í ritinu má sérstaklega geta
greinar Gísla Þorkelssonar: Skjól og lifandi
skjólgarður. Hefir hann kynnt sér það efni
rækilega og að hans tillögum er hafin
merkileg tilraun með ræktun skjólbelta á
Akranesi. Er ekki ósennilegt að þarna sé
um að ræða mikilsvert atriði í ræktunarmál-
um vorum. Gunnlaugur Kristmundsson á
þarna grein, er heitir Sandfokshættan og
lífsbarátta fólksins. Er liún um margt at-
hyglisverð, enda rituð af þeinr manninum,
sem bezt skyn ber á hættuna af sandfokinu
hér á landi, og manna bezt hefir barizt fyrir
því, að landið yrði grætt á ný. Þá eru þar
greinar um Dynskógahverfi og gróðurrann-
sóknir í Þjórsárdal. Loks eru í ritinu skýrsl-
ur um störf skógræktarfélaganna í landinu,
framkvæmdir skógræktar ríkisins o. fl Er
margt fróðlegt í skýrslum þessum, en nrest
er þó áberandi, hversu lítið vinnst á ári
hverju. Enn eru meðlimir allra skógræktar-
félaganna ekki nema 1742.
Skógræktarmálið hefir átt erfitt uppdrátt-
ar hér. Sú trú ríkir allof víða, að skóg- og
trjárækt geti aldrei hagnýtt gildi, heldur sé
það einungis gamanfundur nokkurra
áhugamanna. Greinarnar í Ársriti Skóg-
ræktarfélagsins ættu að geta fært mönnum
hei msanninn um það, að skógræktin á hér
framtíð og hún á engu síður skilið athygli
og stuðning en önnur ræktun landsins.
Steindór Steindórsson frá Hlöðum.
Er piöntutegundum að
fjölga hér f landinu?
Þessari spurningu var beint til mín hér í
sumar áasmt nokkrum öðrum um mögu-
leikana á plöntuflutningi til landsins.
Ég býst við, að ýmsum fleiri en spyrjand-
anum gæti leikið forvitni á þessum hlutum
og vil því leitast við að svara því nokkrum
orðum, þótt lítil séu efni til, þar sem um er
að ræða lítt rannsakað mál. Það er alkunn-
ugt, að þess hefir stundum verið getið síðari
árin, að fundizt hafi ný tegund, og eðlilegt
er, að margir myndu álíta, að tegund sú
væri nýflutt til landsins,' en svo mun þó
sjaldnast vera. Annars er það mála sannast,
að enn er svo skammt komið gróðurrann-
sókn landsins, að enginn fær með vissu sagt,
hversu margar tegundir blómplantna vaxi
hér, en í greinarstúf þessum eru þær einar
gerðar' að umtalsefni, því að þekkingin á
lágplöntunum nær þó enn skemmra.
í 2. útgáfu af Flóru íslands eru taldar 411
tegundir blómplantna og byrkinga, er vaxa
hér á landi, auk slæðinga, sem síðar skal
nánar frá skýrt. Síðan hafa fundizt nær 20
tegundir þeirra plantna, sem innlendar
mega teljast. Auk þess hefir ný og nákvæm
rannsókn á fíflum og undafíflum leitt í Ijós
fjölmargar nýjar tegundir þessara ættkvísla,
sem ekki verða þó gerðar hér að umtalsefni.
Olíklegt er þó, að þessar 20 teg. sem getið
var, lrafi numið land þessi síðustu árin, þótt
eigi sé það óhugsandi. Dettur mér í því sam-
bandi helzt í hug tegtind sú, er flæðarbúi
heitir og fannst allvíða um eyjar Breiða-
fjarðar sumarið 1942, en hefir ekki orðið
vart annars staðar á landinu. Það, hve hann
vex á þröngu svæði og einmitt við sjó, gæti
bent til þess, að um nýlegan innflytjanda
væri að ræða.
En þá kemur að spurningunni, hvernig
geta plöntur borizt hingað til landsins. Um