Nýjar kvöldvökur - 01.04.1951, Page 11

N. Kv. ENDURMINNINGAR KRISTJÁNS S. SIGURÐSSONAR 47
Skógargerði í Húsavík, og átti ég að biðja
hann að gera við hana. Var brotinn af könn-
unni stúturinn. Eggert neitaði að gera við
könnuna og sagði að ekki væri liægt að lóða
það. Eggert var talinn góður járnsmiður,
en þá voru emaleraðar könnur nýlega tekn-
ar að flytjast til landsins, og ef þær biluðu,
voru þær taldar ónýtar.
Þegar ég kom lieim aftur, fór ég með
könnuna í smiðju, mól af henni glerung-
inn allt í kringum stútinn, hreinsaði járnið
vel og kveikti svo stútinn á hana aftur.
Fyrir verk þetta voru mér gefnir 10 aurar.
En hróður minn óx drjúgunr við þetta! Nú
þurfti ekki lengur að henda biluðum kaffi-
könnum, það var bara farið með þær til
.,hans Kristjáns", og gerði hann við þær!
Hér á eftir nrun ég segja frá tveimur
minnisstæðum viðburðum, sem gerðust,
nieðan ég dvaldi á Halldórsstöðum.
í fárviðri.
Það var skömmu eftir nýár, að ég lagði
af stað í lieimsókn til foreldra minna og
systkina, vestur yfir Reykjadalsheiði, einn
sunnudagsmorgun. Ég fór snemma af stað,
því að ég vildi njóta dagsins vel. Snjór var
mikill, ágætt skíðafæri og veðrið liið
ákjósanlegasta: Heiðríkt loft, svolítið frost-
kul og sunnan andvari. Foreldrar mínir
Þjuggu þá á Hjalla, og lá leiðin skáhallt til
suðvesturs yfir heiðina. Uppi á heiðinni,
beint upp frá Halldórsstöðum, er hátt fell,
sem Hvítafell heitir. Vegur er þarna eng-
inn nema götutroðningar, sem liggja upp
að Hvítafelli og suður með því að austan,
og síðan niður með því að sunnan, ofan að
Uitlu-Laugum, sem er næsti bær norðan
við Hjalla, og er all-löng bæjarleið.
Nú var ég ekki bundinn við neinar göt-
nr, því að snjór lá jafnt yfir allt. Gekk ég
því beint í suðvestur með stefnu á Hjalla
°g var kominn þangað fyrir morgunverðar-
tmra. I góðu veðri er þetta hálfs annars
Úma gangur.
Heima var mér vel fagnað, eins og við
mátti búast. Hafði ég þá ekki komið heim
síðan snemma sumars. En nú voru öll syst-
kini mín heima, svo að nú var gott tækifæri
til að skemmta sér, enda gerðurn við það
óspart. Eftir að við höfðum borðað mið-
degisverð, fórum við strákarnir út að leika
okkur á skíðum. Skíðabrekkur eru þarna
ágætar, og renndum við okkur þar alveg
fram í myrkur. En heim í Halldórsstaði
þurfti ég að komast um kvöldið, því að
ég átti að vaka næstu nótt við kembingu.
Mér var alveg sama, þótt ég færi yfir heið-
ina í myrkri, því að svo vel kunnugur var
ég þar, að ég óttaðist ekki, að ég mundi
villast. Og nú ætlaði auk þess Bárður bróð-
ir minn með mér. — Ég hafði sem sé ekki
farið alveg erindisleysu þessa ferð, því að
Magnús hafði beðið mig að útvega sér Bárð
til að vinna hjá sér við kembingu nokkrar
vikur. En það var vanalega svo mikið að
gera um þetta leyti, að vinna þurfti dag
og nótt.
Það var konrið að dagsetri, er við lögð-
um af stað frá Hjalla. Enn var sama blíð-
viðrið, en tekið að syrta í lofti. í suðvestri
var svartur bakki yfir Narfastaðafellinu, og
færðist hann óðum nær. Nú var þó orðið
frostlaust, svo að skíðafærfi var orðið slæmt
og klesstist í skíðin.
Við vorum ekki komnir nema skammt
upp fyrir túnið, þegar fór að hvessa á suð-
vestan. En það gerði okkur ekkert til, því
að vindurinn var beint á eftir okkur, og
var það ekki lítill léttir upp brekkuna, sem
er all-löng og erfið, þar til komið er upp á
háheiðina. En ekki leið á löngu, þar til
„léttirinn" varð nokkuð mikill. Við vorum
ekki meira en hálfnaðir ‘með brekkuna,
þegar komið var slíkt ofsa-rok, að reif upp
snjóinn í stórum flyksum, og þótt brekkan
væri brött, þá var nú ýtt svo hressilega á eft-
ir okkur, að skíðin tóku að renna upp í
móti.
Bárður var með linan flókahatt á höfði,