Nýjar kvöldvökur - 01.04.1951, Blaðsíða 16

52
N. Kv.
ENDURMINNINGAR KRISTJÁNS S. SIGURÐSSONAR
til að sporna við því, að þeir rynnu fram á
hestana. Ég afréð því að fara heim að Grenj-
aðarstað og biðjast gistingar. Þá var séra
Benedikt Kristjánsson prestur þar og bóndi,
og var hann orðlagður fyrir gestrisni. Var
okkur vel tekið, og fengum við þar mat
og ágæt rúm. En ekki varð mér svefnsamt
þá nótt, því að jafnskjótt og ég sofnaði,
hrökk ég upp við það, að mig dreymdi ým-
ist, að ég sæi þá Björn og Olaf standandi
strípaða á skararbrúninni, eða ég sá þá
berast hraðfari fyrir straunrnum út undir
ísinn.
Daginn eftir bar ekkert sögulegt til tíð-
inda. Björn hélt sína leið suður Reykjadal,
en við Ólafur suður Þegjandidal, og gekk
okkur vel ferðin heim úr þessu. — En ég
var lengi að ná mér eftir þetta ferðalag.
Þeim hafði tekizt það, félögunum, að gera
mig, óreyndan unglinginn, bæði hræddan
og reiðan. Átti ég bágt með svefn lengi á
eftir. Hrökk ég upp hvað eftir annað við
það, að mig dreymdi, að ég væri að bagsa
við að bjarga þeim Birni og Ólafi úr ánni,
áður en þeir hyrfu undir ísinn.
Þess er þegar getið, að ég dvaldist tvö ár
á Halldórsstöðum. Nú var það í fyrsta sinn
á .ævinni, að ég réð mig sjálfur í vist. Mér
buðust margar vistir. En fyrir mér vakti
að ráða mig í vist aðeins eitt ár, fyrir hæsta
kaup, sem mér byðist, og gerast síðan lausa-
maður og reyna síðan að koma mér til ein-
hvers náms. Réðst ég nú til Helga Sigurðs-
sonar í Hólum í Laxárdal, og bauð hann
mér 100 kr. í árskaup. En þá var almennt
talið, að 80 kr. væri hæsta vinnumanns-
kaup. Þótti mér þetta mjög glæsilegt, og
hét ég því að reynast Helga svo vel, að
hann þyrfti ekki að sjá eftir ráðningunni.
Þegar ég sagði Magnúsi frá þessu, varð hann
alveg eyðilagður. Sagðist hann hafa treyst
því, að ég yrði kyrr hjá sér. Fór hann síðan
fram í Hóla og hafði tal af Helga. Samdist
svo á milli þeirra, að Helgi gaf eftir, að
ég yrði hjá Magnúsi sem svaraði einn fjórða
af árinu, og átti Magnús að greiða Helga
þann hluta af árskaupi mínu. Ekki þurfti
ég að vera hjá Magnúsi nema lítið af sumr-
inu, og þá eftir samkomulagi; en þeim mun
meira að vetrinum, og þó mest eftir nýár.
Var sjaldan komin svo mikil ull til kemb-
ingar að vinna þyrfti nótt og dag fyrr en
eftir nýárið. — En þetta fór allt öðruvísi
en ætlað var.
VIII. Á Hólum.
Ég fluttist að Hólum 14. maí. Helgi
bóndi Sigurðsson var þá ókvæntur, en var
þó eigi ungur maður. Sigurður faðir hans
hafði búið þar áður í mörg ár. Hann var
hættur búskap fyrir nokkrum árum, enda
var hann nú um áttrætt. En hann hafði
verið rnesta hraustmenni og var vel ern enn.
Ekki gekk liann þó að öðrum verkum en
að hirða kýrnar.
Ráðskona var Guðrún systir hans, og svo
var Rósa systir þeirra þar líka, en hún var
nokkurs konar heimasæta, sem gerði bara
það, sem henni sýndist. Vinnukona var þar,
sem Sigurbjörg Skel hét. Hrm átti 2 dætur,
og báðar í lausaleik. Var önnur þeirra um
tvítugt, og var hún líka vinnukona á Hól-
um, og hét hún Ingibjörg. Hin hét Kristín
og var þá nýfermd og mun hafa unnið fyrir
sér.
Karlmenn voru þar ekki aðrir vandalaus-
ir en ég. En um vorið kom Jóhannes, bróð-
ir Helga, lreim frá Ameríku, og var hanh
kaupamaður þar um sumarið. — Þrátt fyrir
allt þetta kvenfólk réð Helgi til sín kaupa-
konu frá Akureyri. Var það ekkja um þrí-
tugt, og átti hún dreng 8 ára gamlan. Kona
þessi hét Þorbjörg og var ekkja eftir Hall-
grím Sigurðsson, bróður Daviðs Sigurðsson-
ar, byggingameistara á Akureyri. Drengur
þessi hét Hallgrímur.
(Framhald.)