Nýjar kvöldvökur - 01.04.1951, Side 36

72
MANNLÍFIÐ ATHUGAÐ í BÍLSPEGLINUM
N. Kv.
til þess, því að honum hafði orðið það ljóst,
að hún var alls ekki af því tægi, sem legði
lag sitt við giftan mann. Síðan fylgdi hvað
af öðru, og einn daginn hafði Margie sagt
honum, að hún væri barnshafandi, og þá
varð hann að segja henni allan sannleik-
ann.
Daginn eftir hafði hún ekki lcomið í
vinnu. Og er hann spurði eftir henni í mat-
sölu- og gistihúsinu, var lionum sagt, að
hún væri farin úr bænum, og hefði ekki
skilið eftir neitt heimilisfang. Pilturinn
hafði orðið alveg frá sér og tók þegar að
hefja leit að henni. Hann sneri sér til leyni-
lögreglu-skrifstofu einnar, en það bar eng-
an árangur. Hún var algerlega horfin.
Nú hafði hann snúið sér að því meir en
áður að ná fullum skilnaði við konu sína.
Honum er kunnugt, að hún á í makki við
aðra menn, bæði einn og annan, og loks fær
hann fullar sannanir fyrir því, og þá sam-
þykkir hún að lokum skilnað. Hann var
alveg í kafi upp að eyrum í fjárgreiðslum
til leynilögreglu- og málafærslumanna og
hafði greitt allmikinn framfærslustyrk til
lconu sinnar undanfarið. En nú var hann
þó loks frjáls og frí með fullan rétt til að
kvænast Margie — gæti hann aðeins fundið
hana.
Og loksins rofaði ofurlítið í lofti. Leyni-
lögreglu-skrifstofan komst á snoðir um, að
Margie hefði fengið atvinnuleysisstyrk í
New York, og fann þannig heimilisfang
hennar, og síðan rakti pilturinn spor henn-
ar alla leið að húsinu. En þar hafði hann
aðeins það upp úr leit sinni, að hurðinni
var skellt aftur rétt við nefið á honum. En
meðan hann stóð þarna fyrir utan og var
að velta fyrir sér, hvað hann nú skyldi taka
til bragðs, kom stúlkan allt í einu út um
dyrnar og kallaði í bílinn minn. Og síðan
hafði hann elt okkur alveg upp að sjúkra-
húsinu.--------
Hann situr og felur andlitið í höndum
sér. Hann þráir Margie, en hún vill ekki
einusinni tala við hann. En loksins komum
við okkur saman um dálitla hernaðar-
áætlun. —
Seint um kvöldið fer ég til sjúkrahússins
með fangið fullt af rósum, sem hann hefir
keypt handa henni. Barnið var þegar fætt.
Það var drengur. Margie sat upp við herða-
dýnu og var allmáttfarin og þreytt, en ann-
ars furðu hi;ess. Hún varð forviða við komu
mína. Ég færði henni rósirnar og lokað um-
slag. Hún hrukkaði brúnirnar og reif upp
umslagið. Innan í því voru hjónaskilnaðar-
skjölin og auk þess ofurlítil leðuraskja með
bæði trúlofunar- og giftingarhring. Hún lét
allt þetta falla ofan á rúmið og fór að gráta.
„Sjáið þér nú til. Margie,“ sagði ég stillt
og gætilega. „Þetta kemur mér sennilega
ekkert við, en mér þætti samt vænt um, ef
þér vilduð hlusta á það, sem ég hefi að
segja. Auðvitað fór pilturinn rangt að í
upphafi. En það var af því, að hann var
svo hræddur um að missa yður, ef hann
segði yður sannleikann. En nú er þetta allt
í lagi. Hvers vegna viljið þér þá ekki veita
honum nýtt tækifæri?"
Hún hristi höfuðið. „Það er of seint,“
sagði hún.
Síðan sagði ég henni alla söguna, hve
áhyggjufullur og niðurdreginn hann væri.
Vesalings pilturinn er ástfanginn af yður,“
segi ég að lokum. „Hann þráir bæði yður
og barnið og þarf ykkar beggja með.“
Hún hlustaði með athygli, eins og vildi
hún reyna að láta sannfærast. Síðan strauk
hún hendinni um augun, leit upp, og varir
hennar sveigðust í djúpu brosi.
„Ókey, Cúpídó,“#) segir hún loksins.
„Láttu hann þá koma.“
Þegar ég fer burt aftur, eru þau enn í
innilegustu faðmlögum og keppast bæði við
að tala heila mílu á hverri mínútu. —
Síðan hef ég á hverjum jólum fengið
spjald frá þeim, og utan á er alltaf skrifað:
Herra Cúpícló Hecht.
*) Cúpídó þ. e. Amor, ástarguðinn. — Þýð.