Nýjar kvöldvökur - 01.04.1951, Blaðsíða 30

66
SVEINN SKYTTA
N. Kv.
þótt ég teldi nú hann aðeins hálfdrætting á
móti annarri eins glæpakind og Svörtu-
gyitu."
„Heldurðu þá raunverulega, að hún ráði
yfir göldrum og töfrabrögðum?“
„Því trúi ég alveg áreiðanlega," svaraði
Tange lrreýkinn. „Þess háttar konur þekkja
fjölda mörg dularöfl náttúrunnar og hafa
mök við anda, sem þær beita meðbræðrum
sínum og systrum til tjóns. Yfir á Jótlandi
hef ég með eigin augum séð gamla galdra-
norn á Nibe láta framliðna koma í Ijós, svo
að við urðum dauðskelkaðir.“
„Þú segir jrað ekki!“ mælti Geirþrúður
og leit upp á unnusta sinn í skelkaðri for-
vitni.
„Vertu nú ekki hrædd, elsku litla hjarta,"
mælti unnustinn. „Þann leik fremur hún
ekki framar."
„Og hvers vegna ekki?“
„Sökum þess að hún var brennd lifandi
fyrir utan þorpið, þar sem hún átti heima,"
mælti Tange og hló drýgindalega. „En við
skulum ekki tala meira um þetta, það kvað
ekki vera heppilegt, þegar farið er að
bregða birtu.“
„Nei,“ mælti Geirþrúður, „við skulum
heldur athuga, hvenær á morgun þú getur
farið með mér til apótekarans, sem býr til
svo fallegar myndir, svo að hann geti klippt
myndir af okkur. Ég var búin að lofa móð-
ursystur minni á Falstri að senda henni slík-
ar myndir af okkur.“
„Á morgun verður víst tæplega tími til
þess,“ svaraði Tange. „Þegar altarisgöngu
er lokið, verð ég að semja ræðu mína til
sunnudagsins. Ég hef sem sé komist að því,
að sænski generalinn Vavasor ætlar að koma
á aftansöng í kirkjunni."
„En þá í kvöld, elsku Tange!" sagði Geir-
þrúður og leit á hann bænaraugum. „Þú
ert núna í sparifötunum, og gætum við þá
ekki farið til hans undir eins? Hann klippir
myndir af fólki allan liðlangan daginn fram
,að kvöldverði."
„í kvöld,“ endurtók Tange og lézt verða
hissa. „Verð ég kannske ekki í kvöld að
lesa yfir alla evangelíubókina og búa mig
undir textann, svo að Geirþrúði minni litlu
hlotnist sú gleði að heyra mér hrósað há-
stöfum, þegar við leiðumst heinr aftur úr
kirkjunni?"
„Já, það er auðvitað satt,“ svaraði unga
stúlkan og andvarpaði. „En núna upp á síð-
kastið kemurðu nærri aldrei framar ofan til
mín; ég sit þar alein með Sesselju gömlu
og snælduna mína, og þú dvelur uppi í her-
bergi þínu, eins og okkar á milli væru fjöll
og djúpir dalir. Sænski höfuðsmaðurinn
Manheimer nýtur miklu fremur góðs af
samvistum þínum en ég.“
„Nú er það í annað sinn í dag, sem þri
minnist á höfuðsmanninn," mælti Tangen
önugur. „Eins og ég verði ekki að sætta mig
við návist hans, eins og bezt gengur, og eins
oft og honum þóknast, meðan Svíar þykjast
hafa húsbónda- og herrarétt hér í landi. Af
tvennu misjöfnu ber að kjósa hið skárra.
Og ég kýs heldur að sjá Manheimer höfuðs-
mann uppi hjá mér, heldur en niðri í þínu
herbergi."
„Já, auðvitað, elsku Óluf! En Sesselja
gamla segir, að þið sitjið þar að tenings-
varpi og öðru fjárhættuspili. Ég er svo
hrædd um, að samvistir við hann geti haft
ill áhrfi á þig.“
„Nú verður Geirþrúður litla að vera
skynsöm stúlka og minnast þess, að nú er
hún ekki lengur neitt barn. — Guð komi
til! Svo sannarlega lreld ég, að hún sé farin
að gráta! Eigum við nú aftur að lenda í
þess háttar? Þerraðu nú af þér tárin, elsku
góða!“ mælti hann og kyssti á hönd hennar,
„svo að Sesselja gamla eða faðir þinn fari
ekki að þusa neitt, er þau sæju þig með
rauð augun."
Unga stúlkan hlýddi þessu. Óluf lyfti
dyrahamrinum á hurð prestsins, og síðan
gengu þau inn.
„Það er svei mér mál til kornið, að þið