Nýjar kvöldvökur - 01.04.1951, Blaðsíða 42

78
ÞEGAR KIRKJUKÓRNUM SEINKAÐI
N. Kv.
vegna,“ sagði hann eftir á. Hann tafðist
við þetta og varð því of seinn.
Það var kalt um kvöldið. Joyse Black,
hraðritunarstúlka, kenndi „ofurlítils las-
leika“ og hélt sig því innan hlýrra veggja
fram á síðustu stundu. Hún var í þann veg-
inn að leggja af stað, er þetta skeði.
Harvey Ahl þurfti að vera heima til að
líta eftir litlu drengjunum sínum tveim
vegna þess, að konan hans var ekki heima.
Hann ætlaði að taka drengina með sér á æf-
inguna, en þetta dróst einhvern veginn hjá
honum. Og er hann loks leit á klukkuna,
var hann orðinn of seinn.
Marilyn Paul, píanóleikarinn, hafði ætl-
að sér að vera kominn í kirkjuna hálfri
stundu fyrir æfingu. En samt lagði hún sig
útaf og sofnaði eftir miðdegisverðinn, og
þegar móðir liennar vakti hana um 7.15,
hafði hún aðeins tíma til að snurfusa sig
ofurlítið og lagði síðan af stað.
Frú F. E. Paul, söngstjóri og móðir píanó-
leikarans, var sein að þessu sinni eingöngu
sökum þess, að dóttir hennar var það. Hún
hafði árangurslaust reynt að vekja hana
stuttu áður.
Lucilla Jones og Dorothy Wood eru
skólasystur og nábúar og eru vanar að verða
samferða á söngæfingarnar. Nú var Lucilla
að hlusta á 7—7.30-útvarpsskrána og brá
því vana sínum um stundvísi vegna þess,
að hún vildi hlusta á dagskrána til enda.
Dorothy beið því eftir henni.
Klukkan 7.25 kváðu skyndilega við leikna
drunur, sem heyrðust um allan Beatrice-bæ.
Það var kirkjan, sem sprakk í loft upp.
Veggirnir hrundu út á við, en hið þykka
og þunga timburþak féll beint niður með
braki og brestum eins og geysimikil gildra.
En sökum ómerkilegra smámuna sem blett-
aðs kjóls, miðdegisblunds ungrar stúlku,
óskrifaðs bréfs, flatarmálsdæmis og bíls,
sem vildi ekki fara í gang, varð allt söng-
fólkið að þessu sinni of seint á æfingu þetta
sama kvöld, — og það hafði aldrei áður
komið fyrir.
Slökkviliðið taldi, að sprengingu þessari
muni liafa valdið gas úr lekri pípu fyrir
utan, er síðan hafi streymt inn í kirkjuna
og svo kviknað í því frá gasstónni logandi.
Söngfólkið gerði sér enga sérstaka hugmynd
um upptök eldsins eða sprengingarinnar.
En hvert þeirra fór ósjálfrátt að velta fyrír
sér slitróttum atriðum undangenginnar ævi
sinnar og furða sig á því, hvenær maður
muni geta sagt ákveðið og nákvæmlega:
„Hér hefur Guð verið að verki!“
Helgi Valtýsson sneri úr ensku.
Utvarpsleikurinn
sem gerði atla þjóðina dauðskeikaða
Eftir CHARLES JACKSON
(Fororð: Eitt sunnudagskvöld í fyrra færði órækar
sannanir fyrir því, hvílíku ógnar ægi-valdi útvarpið
hefur yfir að ráða, væri því beitt miskunnarlaust í
ákveðnum tortímingar tilgangi. — í Netvark í New
Jersey þutu yfir 20 fjölskyldur út úr húsum sínum
með blauta klúta og þurrkur yfir höfði sér og andliti
til að flýja undan ímyndaðri gas-árás.
í San Francisco trúðu hlustendur því almennt, að.
skollin væri á Bandaríkin ógurleg árás utan úr geim-
inum. New York borg væri eyðileggingunni undirorp-
in, og hinir ægilegu Marzbúar væru nú á hraðri leið
vestur eftir. — „Guð minn góður," lirópaði maður einn
í síma. „Hvcrnig á ég að afla mér mægilega margra
sjálfboðaliða? Við verðum að stöðva þessa ægilegu
árásl")
Við hjónin vorum nýkomin lieim úr mið-
degisverðarboði í Greenwich þorpi, og ég
stillti útvarpstækin á WABC til að heyra,
hvernig Orson Welles útvarpið færi fram.
Venjuleg aflutti Orson einhverja skáld-
söguna í leikritsformi. Dagskrártilkynning-
in hljóðaði á þessa leið: Columbia útvarps-
kerfið og tengistöðvar þess flytja Orson
Welles og Mercury Leikhús loftsins: Bar-
dagi geimanna eftir H. G. Wells. (Kunn,
ævintýraleg skáldsaga: „Innrásin frá Marz“.)