Nýjar kvöldvökur - 01.10.1951, Blaðsíða 13

:n. Kv.
KNDURMINNINGAR KRISTJÁNS S. SIGURÐSSONAR
127
við höfðum smíðað okkur koffort. Pláss var
þó ekki fyrir fjögur koffort nema með því
móti að hafa tvö þeirra framan við neðra
rúmið, og hin tvö hvort ofan á öðru fram
við dyrnar. Enginn ofn var í þessu herbergi.
Verkstæði var nýbyggt, vestan við húsið.
Var það timburgrind, klædd að utan ein-
faldri klæðningu. Auðvitað var þar ekkert
liitunartæki. Norðan við verkstæðið var af-
þiljuð kompa fyrir geymslu á kornmat. Og
að vestanverðu var lítill skúr fyrir tvær kýr.
Kona Snorra hét Sigríður Lovísa Lofts-
dóttir. Var hún ein hin bezta kona, sem ég
liefi þekkt, og mesta ágætis húsmóðir. Hún
tók mér strax, eins og hún ætti í mér hvert
bein, og reyndist mér allan tímann eins og
bezta móðir. Endá var hún talin ein rnesta
fyrirmyndar-kona í bænum.
Fyrsta verkði, sem ég var látinn vinna, var
að rnála þetta verkstæðishús að utan. Þá
voru hér engir málarar, en smiðirnir mál-
uðu sjálfir allt, sem mála þurfti. Næsta
verkið var að byggja pakkliús fyrir Sigurð
Sigurðsson járnsmið, sem bjó innst í gamla
bænum, inn í Fjöru. Eftir það kom liver
byggingin á eftir annarri, og hirði ég ekki
að telja það upp.
Snorri vann sjálfur með mér þetta sum-
ar, og vorum við oftast tveir saman. Hann
var vinnuharður og mikill ákafamaður við
allt, sem liann gekk að, hlífði engum, og
ekki heldur sjálfum sér. Hafði hann upp-
haflega lært skipasmíði í Kaupmannahöfn,
og var þar 5 ár sem lærlingur. Sagði liann
mér margar sögur frá þeirn árum. Mun
hann hafa verið fyrsti íslendingur, sem
lærði þá iðn til fullnustu. Eftir að hann
settist hér að, byggði hann hákarlaskip og
gerði við skip, sem þurftu umbóta við.
Jafnhliða því fór hann að byggja hús, og
var hús hans við Norðurgötu fyrsta húsið,
sem hann byggði á eigin hönd.
Þetta fyrsta sumar, sem við unnum sam-
an, lagði hann mikla alúð við að kenna
mér, og er mér óhætt að segja það, að það,
sem ég lærði hjá honum, lærði ég mest það
sumar, enda sá hann sér þar leik á borði.
Með því að ég lærði sem mest á stuttum
tíma, gat hann haft því meira gagn af vinnu
minni í framtíðinni. Nú var hann orð-
inn roskinn maður og vildi fara að draga
sig í hlé við líkamlega vinnu. Enda var
hann þá tekinn að undirbúa verzlun.
Um haustið kom annar lærlingur, Jón
Þórðarson frá Skeri á Látraströnd. Og eftir
næst nýár komu til hans bræður tveir, Páll
og Brynjólfur Jónssynir, Hrútfirðingar. Og
næsta vor kom svo enn einn, Sigtryggur
Guðmundsson úr Svarfaðardal. Vorum við
nú orðnir fimm lærlingar. Og nú kom það
að góðum notum fyrir Snorra, að ég hafði
notið góðrar tilsagnar þetta fyrsta sumar,
því að nú varð ég að taka við stjórn og til-
sögn þessara lærlinga.
Eftir þetta vann Snorri ekki við húsa-
byggingar öðru vísi en svo, að hann kom
við og við til að segja fyrir um herbergja-
skipun og mæla fyrir dyrum og gluggum.
Aldrei var nokkurt Iiús teiknað fyrir fram,
enda var hér þá enginn iðnskóli, og lærðum
við því ekkert í teikningu. Þegar byggja
átti hús, var aðeins sagt fyrir, live stórt það
ætti að vera. Síðan var gi'indin höggvin
saman, og þá um leið ákveðið, lrvar glugg-
ar og dyr skyldu vera. Því næst var húsið
reist, klætt utan og síðan Jrakið. Þá voru
settir í það gluggar og útihurðir. Að því
loknu var lagt í það gólf og loft, og síðan
farið að skipuleggja innréttingu og mæla
fyrir skiirúmum í samráði við eiganda húss-
ins. Voru j)á skilrúm öll strikuð með kritar-
snúru á gólfið, og eftir þeim sett skilrúm.
Vitanlega hafði ég sjálfur gott af því, að
ég var einn með Snorra fyrsta sumarið, og
að ég þess vegna var ögn á undan hinum
piltunum. Einmitt þess vegna fékk ég meiri
æfingu í verkstjórn og því að segja öðrum
til. Enda lékk ég líka að vinna öll vanda-
sarnari verkin. Snorri hafði líka alveg sér-
stakt lag á ]wí að kenna okkur að vera sjálf-